«ای اهل ایمان! چون خواهید برای نماز بر خیزید، پس صورت و دستها را تا مرفق (آرنج) بشویید و سر و پاها را تا برآمدگی پا مسح کنید.»
این آیه بحثهای عدیده ای از فقه را در بردارد وحکم پاها را در وضو مشخّص کرده است؛ می فرماید: اعضا در وضو دو قسم است؛ اعضایی که باید شسته شوند واعضایی دیگری که باید مسح گردند؛ امّا اعضایی که باید شسته شوند، عبارتند از: صورت ودستها و اعضایی که باید مسح شوند، عبارتند از: سر وپاها؛ بنابر این، آیۀ شریفه به طور روشن، حکم پاها را در وضو مشخّص کرده است. کلم وَأَرْجُلَکُمْ را بعد از عبارت وَامْسَحُواْ آورده است واگر بنا بود پاها شسته شود، مناسب بود که آن را پشت سر فاغْسِلُواْ ذکر کند واین مطلب از بدیهیات در علم ادبیات است؛ بنابر این أَرْجُلَکُمْ - چه مجرور باشد - وچه منصوب - از آن جایی که پشت سر وامْسَحُواْ قرار گرفته است، به ما می رساند که پاها در وضو باید مسح شوند.
توضیح: اگر أَرْجُلَکُمْ مجرور باشد - چنان که ابن کثیر، حمزه، ابو عمرو وعاصم در روایت ابو بکر از او، آن را با جر قرائت کرده اند - عطف بر (رؤوس) می باشد وهر دو در وضو محکوم به مسح می شوند؛ زیرا فعل وَامْسَحُواْ عامل آنها می باشد.
و اگر أَرْجُلَکُمْ منصوب باشد, چنان که نافع, ابن عامر وعاصم در روایت حفص از او با نصب قرائت کرده اند, عطف بر محل رُؤُوسِکُمْ