در صفحات پیشرو غرفه دل را به سوی این مناظره زیبا میگشاییم و از خداوند میخواهیم که سیاهی جهالت را از دلهای ما بزداید و انوار معرفت را برآن بتاباند و البته این نشاید جز با نفخه رحمانی و لطف الهی که:
من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه ذرهای بودم و مهر تو مرا بالا برد