شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 114

این حدیث از حیث سند تمام است، و طبق نظر رجالیین اهل سنت قابل تصحیح می باشد.

هم چنین گفتنی است که هشت نفر از اصحاب این حدیث را نقل کرده اند که عبارتند از: امام علی (علیه السلام)، و امام حسین (علیه السلام) ابوذر غفاری و جابر بن عبدالله انصاری و ابوهریره و عبدالله بن عباس و انس بن مالک.

و نیز هشت نفر از تابعین آن را نقل کرده اند و بیش از چهل نفر از علمای اهل سنت آن را در کتاب های خود ذکر نموده اند. این که پیامبر (صلی الله علیه وآله) در حدیث به این مطلب اشاره می کند که ما از یک نور خلق شده ایم، در حقیقت در صدد بیان این نکته است که ما در فضیلت و کمال با هم یکسانیم.

حدیث شجره واحده

حاکم نیشابوری به سند صحیح از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده که شنیدم

از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) که خطاب به علی (علیه السلام) فرمود: «یا علیّ! الناس من شجر شتّی، و انا وانت من شجرة واحدة، ثمّ قرأ رسول لله (صلی الله علیه وآله): " وَجَنّاتٌ مِنْ أَعْناب وَزَرْعٌ وَنَخیلٌ صِنْوانٌ وَغَیْرُ صِنْوان یُسْقی بِماء واحِد "؛ (1) ای علّی! مردم از درختان پراکنده اند، ولی من و تو از یک درختیم. آن گاه پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) این آیه را قرائت فرمود: و زمینی برای زراعت و زمینی برای نخلستان آن هم نخل های گوناگون، با آن که همه به یک آب مشروب می شوند.

در این حدیث نیز پیامبر (صلی الله علیه وآله) خود و علیّ (علیه السلام) دو را از یک درخت می داند، واضح است که این گونه تعبیر برای اشاره به یکی بودن آن دو در فضیلت و کمال است.

حدیث اخوت

جابر بن عبدالله انصاری و سعید بن مسیّب نقل می کنند: «انّ رسول الله (صلی الله علیه وآله) آخی بین

1- المستدرک علی الصحیحین، ج 2، ص 241، کتاب التفسیر.