شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 340

علامه حلّی می فرماید: «تثویب به معنای رجوع است، مؤذن از آن جهت که بعد از گفتن «حی علی الفلاح» دوبار «الصلاة خیر من النوم» می گوید و با آن مردم را به نماز دعوت می کند، لذا به آن تثویب می گویند.» (1) .

فتواهای علمای امامیه

علمای امامیه در این مطلب اتفاق کرده اند که تثویب که همان گفتن «الصلاة خیر من النوم» است در اذان صحیح نیست، و هرگز جزء اذان صبح نبوده است. اینک به برخی از فتواهای امامیه اشاره می کنیم:

1 ـ سید مرتضی (رحمه الله) می گوید: «تثویب در اذان صبح بدعت است، واین امری ثابت بوده واجماع اصحاب ما امامیه بر آن است.» (2) .

2 ـ شیخ طوسی (رحمه الله) می فرماید: «تثویب در اذان یا بعد از فراغ از آن، مستحب نیست و معنای آن این است که مؤذن در تمام نمازها «الصلاة خیر من النوم» بگوید.» (3) .

همچنین در کتاب النهایة آمده است: «تثویب در اذان جایز نیست و هرگاه مؤذن قصد بیدار کردن مردم را داشته باشد، می تواند با تکرار فصول اذان این هدف را به انجام رساند.» (4) .

3 ـ علامه حلی (رحمه الله) می فرماید: «تثویب نزد ما بدعت است، ومعنای آن این است که مؤذن در نمازهای خویش «الصلوة خیر من النوم» بگوید.» (5) .

4 ـ محقق اردبیلی (رحمه الله) می گوید:«تثویب بدین دلیل بدعت است که در اخبار نبوی از آن یاد نشده است.» (6) .

1- تذکرة الفقهاء، ج 3، ص 50 ـ 51.

2- مسائل الناصریات، ص 181 ـ 182.

3- الخلاف، ج 1، ص 286.

4- النهایة ونکتها، ج 1، ص 290.

5- تذکرة الفقهاء، ج 3، ص 47 ـ 49.

6- مجمع الفائدة والبرهان، ج 2، ص 177.