شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 367

وضوی رسول خدا سؤال کردی، حضرت این گونه وضو می گرفت.» (1) .

بخاری به سند خود از أمّ الدرداء نقل می کند: ابوالدرداء غضبناک بر من وارد شد، به او گفتم: چه چیزی تو را خشمگین کرده است؟ گفت: به خدا سوگند! از امر محمّد در آنان چیزی نمی شناسم، مگر آن که می بینم نماز می خوانند. (2) .

شافعی از وهب بن کیسان نقل می کند که «ابن الزبیر» قبل از خطبه شروع به نماز کرد و فرمود: تمام سنّت های رسول خدا تغییر یافت، حتی نماز. (3) .

دلیل امامیه بر وجوب مسح پاها

قرآن کریم

خداوند متعال می فرماید: " یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا قُمْتُمْ إِلَی الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَی الْمَرافِقِ وَامْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَی الْکَعْبَیْنِ "؛ (4) «ای مؤمنان! هرگاه قصد نماز نمودید صورت هایتان و نیز دست ها را تا آرنج بشویید. و سرها و پاهایتان را تا برآمدگی آن دو مسح نمایید».

شاهد در آیه کلمه «أرجلکم» است که به جهت نزدیکی اش با «رؤوسکم» عطف بر آن شده و «با» نیز بر او داخل می شود و در این صورت عامل هر دو «وامسحوا» است. در نتیجه باید پاها مسح شود، همانند سر.

ولی اهل سنت «أرجلکم» را به نصب خوانده و آن را عطف بر «وجوهکم» منصوب به «اغسلوا» می دانند، لذا به وجوب شستن پاها حکم می کنند. ولی این عقیده به دلایل زیر خالی از اشکال نیست:

اوّلاً: قرائت به نصب در «أرجلکم» از قرائت به جرّ بیشتر نیست، زیرا ابن کثیر، ابا عمرو، ابابکر و حمزه از عاصم «أرجلکم» را به جرّ قرائت کرده اند. (5) .

1- مسند احمد، ج 1، ص 108.

2- صحیح بخاری، ج 1، ص 166.

3- الاّم، ج 1، ص 208.

4- مائده 5 آیه 6.

5- الکشف عن وجوه القرائات، ج 1، ص 406.