شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 428

«بر خود سخت نگیرید، زیرا کسانی که قبل از شما بودند به جهت سخت گیریِ

برخود، هلاک شدند.» (1) .

استحباب تفریق نزد شیعه

با مراجعه به کتب فقهی شیعه امامیه پی خواهیم برد که فقها به طور اتفاق به استحباب تفریق و جدا کردن نمازها تصریح کرده و فرموده اند که بهتر است هر نمازی در وقت خاص خود خوانده شود:

1 ـ شیخ مفید (رحمه الله) می فرماید: «تفریق بین دو نماز با اختیار و عدم عوارض و موانع افضل است و بر آن سنتِ ثابت است، مگر در روز جمعه که جمع بین ظاهر و عصر افضل و سنت است. هم چنین جمع بین ظهر و عصر در عرفات و جمع بین مغرب و عشا در مشعرالحرام سنتی است که تعدّی از آن جایز نیست.» (2) .

2 ـ سیّد یزدی (رحمه الله) می فرماید: «مستحب است که بین دو نمازی که در وقت با یکدیگر مشترک اند تفریق کرد؛ همانند ظهر و عصر، مغرب و عشا.»(3) .

3ـ سیدمحسن حکیم (رحمه الله) در حاشیه خود بر این مسئله می فرماید: «این حکم استحباب؛ به مشهور نسبت داده شده است، بلکه شهید در «ذکری» می فرماید: «همان گونه که مذهب امامیه مطلقاً بر جواز جمع بین دو نماز است، مطابق نظر آنان تفریق بین دو نماز مستحب است.» (4) شاهد این حکمِ استحبابی، روایاتی است که از طریق اهل بیت (علیهم السلام)رسیده است.

عبدالله بن سنان از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در سفر، بین مغرب و عشا، ظهر و عصر جمع می نمود و این کار را به جهت عجله انجام می داد. آن گاه امام (علیه السلام)فرمود: جدایی این دو افضل است.» (5) .

1- سیوطی، درالمنثور، ج1، ص192 و 193.

2- المقنعة، ص165.

3- مستمسک العروة الوثقی، ج5، ص96، مسئله 7.

4- همان و الذکری، ج2، ص235.

5- وسائل الشیعه، باب 31، از ابواب المواقیت، ح7.