شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 440

آیه حج تمتع

خداوند متعال می فرماید: " فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَی الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ " (1) ؛ «پس از آن که منع و ترس برطرف شود هرکس از عمره تمتّع به حجّ باز آید هر چه میسر و مقدور است از جنس شتر و گاو و گوسفند آن جا قربانی کند».

از حاجیِ محصور که از رفتن به حج باز مانده بود، سخن رفت و الان صحبت از حاجی غیر محصور است؛ کسی که موانع از سرراهش برطرف شده است؛ از همین رو می فرماید: " فاذا امنتم ".

مراد از تمتع عمره به حجّ، تمتع والتذاد از محظورات احرام به سبب به جای آوردن عمره است؛ به این معنا که انسان بعد از به جای آوردن اعمال عمره از احرام خارج شده و تا احرام برای حجّ، تمام آنچه را که باید در حال احرام ترک کند، بر او حلال می شود، مگر صید مادامی که در محدوده حرم است. آیه تصریح دارد بر این که گروهی از مکلفینی، که حجّ تمتّع بر آنان واجب است، عموم محذورات احرام بر آنها تا زمان احرام حجّ حلال می گردد، لذا هیچ توجیحی خلاف این معنا را نمی پذیرد.

حج تمتع سنتی ابدی

از روایات صحیح استفاده می شود که حجّ تمتع یا به تعبیری دیگر «متعه حجّ» تا روز قیامت سنتی ابدی است که هرگز قابل تغییر و تبدیل نخواهد بود. اینک در این باره روایاتی را ذکر می کنیم:

1 ـ مسلم از عمره نقل می کند از عایشه شنیدم که گفت: با رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از مدینه خارج شدیم در حالی که پنج روز از ذی قعده باقی مانده بود، به مکه که رسیدیم پیامبر (صلی الله علیه وآله)دستور داد هرکس همراهش قربانی ندارد، بعد از طواف خانه خدا و سعی بین صفا و مروه، مُحلّ شود.... (2) .

1- بقره 2 آیه 196.

2- صحیح مسلم، ج 4، ص 32، باب وجوه الإحرام.