شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 451

جلال الدین سیوطی در درّالمنثور و قاضی شوکانی در تفسیر فتح القدیر و شهاب الدین

آلوسی در روح المعانی از جمله مؤیّدین نزول آیه در نکاح متعه هستند. لذا برخی از صحابه آیه را با تفسیرش این گونه تلاوت می نمودند: «فما استمتعتم به منهنّ ـ الی اجل مسمّی ـ فآتوهنّ أجورهنّ فریضة.» (1) .

دلیل روایی

1 ـ جابر می گوید: «ما در عهد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و ابی بکر متعه می کردیم تا آن که عمر آن را نهی کرد.» (2) .

2 ـ ابن عباس می گوید: «همانا آیه متعه محکم است و نسخ نشده است.» (3) .

3 ـ عمران بن حصین می گوید: «آیه متعه بر پیامبر (صلی الله علیه وآله) نازل شد و آیه ای بعد از آن در نسخ متعه بر پیامبر نازل نگشت. رسول خدا ما را به آن امر نمود و لذا با وجود رسول خدا از متعه بهره می جستیم. رسول خدا از دنیا رفت در حالی که ما را از آن نهی نفرمود. تا آن که شخصی به رأی خود هرچه خواست گفت.» (4) .

تنها از ابن جریح هجده حدیث در حلّیت متعه رسیده است، (5) تا چه رسد به بقیه راویان.

4 ـ مسلم از جابر بن عبدالله و سلمة بن الاکوع نقل می کند: منادی رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بر ما وارد شد و فرمود: رسول خدا به شما اذن داده که متعه کنید. در تعبیری دیگر چنین آمده است: رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بر ما وارد شد و اذن داد که متعه کنیم. (6) .

5 ـ مسلم در کتاب صحیح به سندش از ابی نضرة نقل می کند: ما نزد جابر بن عبدالله

1- ر.ک: به جامع البیان، طبری ذیل آیه شریفه.

2- صحیح مسلم، ج4، ص131 و مسند احمد، ج6، ص405 و فتح الباری، ج9، ص149.

3- الکشاف، ج1، ص498 و تفسیرالخازن، ج1، ص357.

4- صحیح بخاری، ج2، ص168 و ج6، ص33 و صحیح مسلم، ج4، ص48 و سنن نسایی، ج5، ص155 و مسند احمد، ج4، ص426.

5- فتح الباری، ج9، ص150.

6- صحیح مسلم، ج4، ص130، باب نکاح المتعه و صحیح البخاری، ج7، ص13.