شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 73

به عترت؛ یعنی آنان را دوست بداریم و به هدایت هایشان توجه کنیم تا هدایت یابیم.» (1) .

همین مضمون نیز از حسن بن علی سقاف شافعی رسیده است.» (2).

بقای عترت تا روز قیامت

تعبیر به «لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض» دلالت بر بقای عترت طاهره تا روز قیامت دارد، زیرا در صورتی که زمان از عترت خالی باشد، لازم می آید بین کتاب و عترت افتراق و جدایی حاصل شود و این معنا با صریح حدیث در عدم افتراق و جدایی بین آن دو منافات دارد.

ابن حجر می گوید: «در این حدیث اشاره جدانشدن کسانی از اهل بیت با قرآن است که اهلیّت برای تمسّک به او تا روز قیامت داشته باشد؛ همان گونه که کتاب عزیز این چنین است. در روایات آمده است که اهل بیت امان برای اهل زمین اند....» (3) همین معنا از سمهودی شافعی نیز رسیده است. (4) .

اعلمیت اهل بیت

در برخی از روایات جمله «لا تعلّموهم فإنّهم أعلم منکم» آمده است که دلالت بر اعلمیّت اهل بیت (علیهم السلام) بعد از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) دارد، خصوصاً این که رسول خدا (صلی الله علیه وآله)آنان را به کتاب خدا مقرون ساخته و در حقیقت آنان را عِدل کتاب خدا و مفسّر آن معرفی کرده است.

ابن حجر می گوید: «...هر کدام از کتاب و عترت معدن علوم لدّنی و حکمت هایبزرگ و عالی و احکام شرعی اند.» (5) .

1- المرقاة فی شرح المشکاة، ج 5، ص 600.

2- صحیح شرح العقیدة الطحاویه، ص 654.

3- الصواعق المحرقه، ص 149.

4- جواهر العقدین، ص 244.

5- صواعق المحرقه، ص 149.