شیعه شناسی و پاسخ به شبهات جلد 2 صفحه 83

امام حسن مجتبی (علیه السلام) می فرماید، «... ما حزب خداییم که رستگار شده اند، و ما عترت رسول او هستیم که از هر رجس و پلید پاک شده است. و ما اهل بیت طیب و طاهر او و یکی از دو ثقل اوییم که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در میان شما به ودیعت گذاشته است....» (1) .

در ذیل برخی از احادیث ثقلین می خوانیم: «عمر بن خطاب ـ با حالت غضب ـ از جا بلند شد و گفت: ای رسول خدا! آیا به تمام اهل بیت تو تمسک نماییم؟ پیامبر (صلی الله علیه وآله)فرمود: خیر، بلکه به اوصیایِ اهل بیتم: اول آنها برادر و وزیر و وارث و خلیفه ام در میان امّت و آن کسی که ولیّ هر مؤمنی است. پس از او فرزندم حسن، و بعد از او فرزندم حسین است. آن گاه نُه نفر از فرزندان حسین، یکی پس از دیگری....» (2) .

فهم علمای اهل سنت از حدیث

عده زیادی از اهل سنت می گویند: پیامبر (صلی الله علیه وآله) قصدش از عترت، عموم نزدیکانش از بنی هاشم نبوده است و تنها اراده جماعتی خاص از آنها را نموده است.

شیخ عبد الحقّ دهلوی می گوید: «مقصود به عترت اقوام و عشیره نزدیک شخص است. رسول خدا (صلی الله علیه وآله) عترت را به اهل بیت تفسیر نمود، به جهت اشاره به این نکته که مقصود به عترت اخصّ عشیره و اقارب او است....» (3) .

علامه مناوی می گوید: «وعترتی أهل بیتی»، تفصیل بعد از اجمال است به عنوان بدل یا عطف بیان و مقصود به آن اصحاب کسا است که خداوند رجس و پلیدی را از آنان دور کرده و پاکشان نموده است.» (4) .

حکیم ترمذی می گوید: «گفتار رسول خدا (صلی الله علیه وآله) که فرمود: «ما إن تمسّکتم به لن تضلّوا» مربوط به امامان از اهل بیت است، نه غیر آنان....» (5) .

1- همان، ص 198.

2- فرائد السمطین، ج 1، ص 317.

3- اشعة اللمعات، ج 4، ص 681.

4- فیض القدیر، ج 3، ص 19.

5- نوادر الأصول، ج 1، ص 259.