شیعه شناسی و پاسخ به شبهات (جلد 1) صفحه 323

دارقطنی،(1) ابن حزم، (2) حافظ بیهقی، (3) ابن عبدالبرّ، (4) ابن عساکر، (5) ابن جوزی، (6) ابوحیان

اندلسی، (7) ابن تیمیه، (8) البانی، (9) شمس الدین ذهبی، (10) ابن قیم جوزیه، (11) ابن حجر عسقلانی،(12) جلال الدین سیوطی، (13) متقی هندی، (14) قاضی شوکانی(15)و دیگران.

ثانیاً: حدیث مخالف ضرورت تاریخی است، زیرا به طور مسلّم گروهی از صحابه ـ چه در زمان پیامبر(صلی الله علیه وآله) و چه بعد از حیات حضرت ـ در دین بی استقامت بودند؛ و لذا نمی توانند منشأ هدایت برای دیگران گردند.

ثالثاً: در خود روایت قرائنی است که مانع ظهور حدیث در تمام صحابه است، زیرا اصحاب در هدایت به ستارگان تشبیه شده اند و می دانیم که هر ستاره ای منشأ هدایت نیست، بلکه ستارگان خاصی است که به دلیل داشتن موقعیت خاص می توانند مردم را هدایت نمایند.

رابعاً: صحابه در فهم برخی از آیات به اشتباه افتاده اند، لذا نمی توانند مرجع دینی مردم باشند.

غزالی می گوید: کسی که جایزالخطا در معرض و اشتباه است و عصمتش ثابت

1- لسان المیزان، ج 2، ص 137.

2- البحر المحیط، ج 2، ص 528.

3- تخریج احادیث الکشاف در حاشیه کشاف، ج 2، ص 628.

4- جامع بیان العلم، ج 2، ص 90.

5- فیض القدیر، ج 4، ص 76.

6- همان.

7- بحرالمحیط، ج 5، ص 527.

8- المنتقی، ص 551.

9- سلسلة الاحادیث الضعیفة، ج 1، ص 78.

10- میزان الاعتدال.

11- اعلام الموقعین، ج 2، ص 223.

12- تخریج احادیث الکشاف، ج 2، ص 628.

13- جامع الصغیر، ج 4، ص 76.

14- کنزالعمال، ج 6، ص 133.

15- ارشاد الفحول، ص 83.