شیعه شناسی و پاسخ به شبهات (جلد 1) صفحه 525

-1

-2

بررسی جواب اشکال

امامت و نبوت کودک از دیدگاه قرآن

از نظر قرآن امامت، نبوت و ولایت در کودکی نه تنها امری ناممکن نیست، بلکه قرآن آشکارا می فرماید: ما ولایت، نبوت و امامت را به افرادی در کودکی دادیم:1 ـ یحیی بن زکریا(علیه السلام)خداوند متعال خطاب به حضرت یحیی(علیه السلام) می فرماید: " یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً "؛ ای یحیی! تو کتاب آسمانی ما را به قوت فراگیر و به او در کودکی مقام نبوّت دادیم.فخر رازی درباره حکمی که خداوند به حضرت یحیی(علیه السلام) داد، می گوید: الحکم هو النبوّة، فإنّ الله تعالی أحکم عقله فی صباه وأوحی إلیه؛ وذلک لأنّ الله تعالی قد بعث یحیی و عیسی(علیهما السلام) وهما صبیّان، لا کما بعث موسی ومحمّداً وقد بلغا الأشدّ. .مراد از حکم در آیه شریفه، همان نبوت است، زیرا خداوند متعال عقل او را در کودکی محکم و کامل کرد و به او وحی فرستاد. چرا که خداوند متعال حضرت یحیی(علیه السلام)و

-3

-4

1- کشف المراد، ص 364.

2- الذخیرة، 429؛ و نیز ر.ک. دلائل الصدق، ج 2، ص 27؛ الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، ص 305؛ المنقذ، ج 2، ص 278.

3- مریم 19 آیه 12.

4- تفسیر فخر رازی، ج 11، ص 192.

مریم [در پاسخ ملامت گران] به طفل اشاره کرد، آنها گفتند: چگونه با طفل گهواره ای سخن گوییم. آن طفل گفت: همانا من بنده خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرفِ نبوت عطافرمود. و مرا هرکجا باشم برای جهانیان مایه برکت و رحمت گردانید و تا زنده ام به عبادتِ نماز و زکات سفارش کرد.قندوزی حنفی ـ بعد از ذکر ولادت امام مهدی(علیه السلام) ـ می نویسد:گفته اند که خداوند ـ تبارک و تعالی، او را در کودکی حکمت و فصل الخطاب عنایت فرمود و او را نشانه ای برای عالمیان قرار داد، همان گونه که در شأن حضرت یحیی(علیه السلام) فرمود: " یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً ". و نیز در شأن حضرت عیسی(علیه السلام) فرمود: " قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیّاً - قالَ إِنِّی عَبْدُ اللهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیّاً "، خداوند امر حضرت مهدی(علیه السلام) را مانند حضرت خضر(علیه السلام)طولانی گردانید. .قطب راوندی و دیگران با سند خود از یزید کناسی نقل می کنند که: به ابی جعفر(علیه السلام)عرض کردم: آیا عیسی(علیه السلام) هنگامی که در گهواره سخن گفت، حجّت خدا بر اهل زمان خود بود. حضرت(علیه السلام) فرمود: عیسی(علیه السلام) در آن هنگام در گهواره، پیامبر و حجّت خدا بر زکریّا(علیه السلام) بود و در آن حال نشانه ای برای مردم و رحمتی از جانب خدا برای مریم بود، آن هنگامی که سخن گفت و از او تعبیر کرد. [و نیز] پیامبر و حجّت بود بر هرکه کلام او را درآن حال شنید. سپس عیسی(علیه السلام) ساکت شد و تا دو سال با کسی سخن نگفت در این مدّت