شیعه شناسی و پاسخ به شبهات (جلد 1) صفحه 529

-1

گسترش قدرت خداوند

در پاسخ کسانی که امامت و رهبری کودک را محال می دانند می گوییم: امور مُحال یا ممتنع، از یک جهت به سه دسته تقسیم می شوند:1 ـ محال ذاتی؛ امری است که فی نفسه و ذاتاً محال و ناشدنی است، بدون در نظر گرفتن امر دیگری؛ اجتماع یا ارتفاع نقیضین از روشن ترین مصداق های محال ذاتی است.2 ـ محال وقوعی: امری است که ذاتاً محال نیست، لیکن وقوع آن مستلزم محال ذاتی است. برای مثال، وجود معلول بدون علّت محال وقوعی است، زیرا تحقق آن مستلزم تناقض (اجتماع نقیضین) است. محال ذاتی و وقوعی را محال عقلی نیز می گویند.3 ـ محال عادی: امری است که وقوع آن با توجه به قوانین شناخته شده طبیعت ناممکن است، امّا ذاتاً نه ممتنع است و نه مستلزم محال ذاتی است.با توجه به اقسام و تعریف های محال، پی می بریم که آنچه قدرت خداوند به آن تعلّق نمی گیرد محال ذاتی و وقوعی است، نه عادی و می دانیم که خداوند متعال، قادر است در یک کودک، تمام شرایطِ رسالت و امامت را قرار دهد، زیرا عقلا بعید نیست که خداوند مقام رسالت، نبوت و یا امامت را به کودک نابالغ بدهد، زیرا خداوند از انجام این عمل عاجز نیست و قضیه حضرت یحیی و عیسی(علیهما السلام) بهترین گواه درستی این مدعا است.محمّد بن حسن صفار در کتاب بصائرالدرجات از علی بن اسباط نقل کرده که

1- همان، ص 316.

اباجعفر را دیدم، درحالی که بر من وارد شد، من خوب به دست و پای مبارک او نگاه کردم تا بتوانم برای اصحاب خود در مصر، آن حضرت را توصیف کنم. ناگهان دیدم آن حضرت(علیه السلام) به سجده افتاد و فرمود: خداوند، احتجاج نموده در امر امامت به آنچه که در امر نبوت احتجاج کرده است و می فرماید: " وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً "، و نیز می فرماید: " إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً ". پس ممکن است که خداوند به کسی حکمت عطاکند، درحالی که کودکی بیش نیست، همان طور که جایز است به دیگری در چهل سالگی، حکمت عنایت فرماید.مسعودی از اسماعیل بن بزیع نقل می کند: امام جواد(علیه السلام) به من فرمود: امر امامت به ابوالحسن تفویض می شود، درحالی که او فرزندی هفت ساله است، سپس فرمود: آری و کمتر از هفت سال، همان طوری که در عیسی(علیه السلام) چنین بود. .