شیعه شناسی و پاسخ به شبهات (جلد 1) صفحه 569

-1

چرا عمر از نوشتن نامه جلوگیری کرد؟

این سؤال در ذهن هرکس خطور می کند که چرا عمر بن خطاب و طرفدارانش نگذاشتند قصد و تدبیر پیامبر(صلی الله علیه وآله) عملی شود؟ مگر پیامبر(صلی الله علیه وآله) نوید نگهداری امّت از ضلالت را تا روز قیامت نداده بود؟ چه بشارتی بالاتر از این؟ پس چرا با این کار مخالفت نمودند؟ چرا امّت را از این سعادت محروم کردند؟ چه بگوییم که حبّ جاه و مقام و کینه و حسد گاهی بر عقل چیره می شود و نتیجه گیری را از عقل سلب می کند. می دانیم که عمر چه نیّاتی در سر می پروراند. او می دانست که پیامبر(صلی الله علیه وآله) برای چه از مردم کاغذ و دوات می خواهد، او به طور حتم می دانست که پیامبر(صلی الله علیه وآله) قصد مکتوب کردن سفارش های لفظی خود در امر خلافت علی بن ابی طالب(علیه السلام) و بقیه اهل بیت(علیهم السلام) را دارد، از همین رو مانع نوشتن این وصیّت شد. این صرف ادعا نیست بلکه می توان برای آن شواهدی قطعی ادعا نمود که به دو نمونه از آن اشاره می کنیم:1 ـ عمر بن خطاب در اواخر زندگانی پیامبر(صلی الله علیه وآله) مکرر حدیث ثقلین به گوشش رسیده بود؛ در آن حدیث، پیامبر(صلی الله علیه وآله) می فرماید: من دو چیز گران بها در میان شما به

1- صحیح بخاری، کتاب مغازی، باب 78؛ صحیح مسلم، کتاب وصیّت، باب 5.

.