- پیشگفتار 1
- تاریخ پیدایش شیعه 6
- چرا شیعه را رافضی نامیدند؟ 14
- اشاره 16
- ادله امامت حضرت علی 16
- حدیث یوم الدار 16
- حدیث منزلت 17
- حدیث سفینه 18
- حدیث امان امت 18
- حدیث ثقلین 19
- حدیث غدیر 20
- امامان دوازده گانه 28
- امام دوازدهم 31
- عصمت امام 35
- صفات امام 35
- افضلیت بر دیگران 40
- راه تعیین امام 43
- تهمت غلو و غالی بودن به شیعه 45
- اشاره 45
- نشانه های غلو 46
- نظر ائمه ی اهل بیت درباره غالیان 46
- اشاره 49
- علت اختلاف میان شیعه و سنی 49
- قرآن کریم 49
- سنت پیامبر اکرم 50
- حدیث ثقلین 53
- حدیث سفینه 55
- عقل 57
- اعتقاد شیعه درباره قرآن 60
- ایمان و کفر 66
- توحید و شرک 71
- تنزیه و تشبیه 79
- خداوند به چشم دیده نمی شود 82
- شفاعت در قرآن 84
- شفاعت 84
- اشاره 84
- شفاعت در روایات 85
- زیارت قبور 92
- توسل به پیامبر و امامان 94
- بدعت چیست؟ 98
- تقیه به حکم عقل واجب است 103
- محبت به اهل بیت و تکریم آنان 109
- وضوء 118
- حی علی خیرالعمل 121
- دست بسته نماز خواندن 123
- آمین بعد از سوره حمد 125
- سجده بر زمین 127
- جمع بین نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء 129
- نماز تراویح 133
- خمس 135
- ازدواج موقت 138
- عدالت صحابه 144
- برخی از خدمات دانشمندان شیعه 148
- شیعه و سنی برادرند 152
- منابع 153
الأَرضِ مِنَ الغَرْق وَ أَهْلُ بَیْتی أَمانٌ لامتی من الاخْتِلاف...» (1) : همان
گونه که ستارگان وسیله نجات اهل زمین از غرق شدن در دریا هستند (زیرا، دریانوردان به حکم (وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُون) (نحل: 16) ، به وسیله ستارگان راه را از میان امواج پیدا می کنند و به ساحل می رسند) اهل بیت من نیز مایه نجات امت از دو دستگی هستند...
حدیث ثقلین
حدیث ثقلین، از احادیث متواتر اسلامی است که علمای سنی و شیعه آن را در کتابهای حدیث خود نقل کرده اند. پیامبر در این حدیث خطاب به امت اسلام می فرماید: «در میان شما دو چیز گرانبها را باقی می گذارم و می روم»، و سپس تمسک به این دو را مایه هدایت امت، و روگردانی از هر دو یا یکی از آن دو را مایه ضلالت می داند، چنانکه می فرماید:
«إنّی تارِکٌ فِیکُمُ الثقلَیْن کتابَ الله وَ عِتْرَتی أَهلَ بَیتی ما إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً وَ إِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَیَّ الحَوْضَ». (2) .
1- مستدرک حاکم، 3: 149.
2- صحیح مسلم: 7: 122؛ سنن ترمذی، 2: 307؛ سنن دارمی، 2: 432؛ مسند احمد، 3: 14، 17، 26 و 59، 4: 366 و 371، 5: 182 و 189؛ خصائص علویه، نسائی ص 20؛ مستدرک حاکم: 3: 109، 148 و 533، و کتب دیگر. در این باره ضمناً می توان به رساله حدیث الثقلین از نشریات دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة قاهره، رجوع کرد.