- پیشگفتار 1
- تاریخ پیدایش شیعه 6
- چرا شیعه را رافضی نامیدند؟ 14
- حدیث یوم الدار 16
- اشاره 16
- ادله امامت حضرت علی 16
- حدیث منزلت 17
- حدیث امان امت 18
- حدیث سفینه 18
- حدیث ثقلین 19
- حدیث غدیر 20
- امامان دوازده گانه 28
- امام دوازدهم 31
- عصمت امام 35
- صفات امام 35
- افضلیت بر دیگران 40
- راه تعیین امام 43
- تهمت غلو و غالی بودن به شیعه 45
- اشاره 45
- نظر ائمه ی اهل بیت درباره غالیان 46
- نشانه های غلو 46
- قرآن کریم 49
- اشاره 49
- علت اختلاف میان شیعه و سنی 49
- سنت پیامبر اکرم 50
- حدیث ثقلین 53
- حدیث سفینه 55
- عقل 57
- اعتقاد شیعه درباره قرآن 60
- ایمان و کفر 66
- توحید و شرک 71
- تنزیه و تشبیه 79
- خداوند به چشم دیده نمی شود 82
- شفاعت 84
- اشاره 84
- شفاعت در قرآن 84
- شفاعت در روایات 85
- زیارت قبور 92
- توسل به پیامبر و امامان 94
- بدعت چیست؟ 98
- تقیه به حکم عقل واجب است 103
- محبت به اهل بیت و تکریم آنان 109
- وضوء 118
- حی علی خیرالعمل 121
- دست بسته نماز خواندن 123
- آمین بعد از سوره حمد 125
- سجده بر زمین 127
- جمع بین نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء 129
- نماز تراویح 133
- خمس 135
- ازدواج موقت 138
- عدالت صحابه 144
- برخی از خدمات دانشمندان شیعه 148
- شیعه و سنی برادرند 152
- منابع 153
عقل
علمای شیعه، با الهام گیری از کتاب و سنّت، برای عقل در معارف دین جایگاه برجسته و شایسته ای قایل شده اند. از یک سو، اصل حسن و قبح عقلی را پذیرفته و عدل الهی را بر پایه ی آن اثبات و تبیین کرده اند و از سوی دیگر، فقهای امامیه عقل را در عرض کتاب و سنّت به عنوان یکی از منابع و مدارک احکام شرعی دانسته، قاعده ی ملازمه ی میان حکم عقل و شرع را پذیرفت اند و این، علاوه بر نقش ابزاری عقل در فهم کتاب و سنت است، که قراین و اعتبارات عقلی می تواند راهگشای مفسّران و مجتهدان در تفسیر قرآن کریم و استنباط احکام الهی از قرآن و سنّت باشد.
تذکر این نکته در این جا لازم است که آنچه به عنوان حجت الهی بر بشر در عرض وحی به شمار آمده است، مستقلات و یا ملازمات روشن عقلی است، و نه ظنون و احتمالات فکری که از نوع قیاس و استحسان است. بدین جهت، در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) ، و به پیروی از آن در فقه امامیه، عقل به عنوان راه استواری برای استنباط و احکام الهی به رسمیت شناخته شده است، ولی از قیاس و استحسان و مانند آنها که پشتوانه ای جز ظن و گمان ندارد، به شدّت نهی گردیده است.
حاصل آن که عقل در موضوع دین شناسی و معرف دینی نقش های گوناگونی را ایفا می کند: