سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 142

اگر گفته شود: مدعی تحریف می گوید در همین آیه هم که جزئی از قرآن است تحریف شده است، پس استدلال به آن درست نیست، چون دور پیش می آید.

پاسخ: محلّ بحث تحریف، در آیاتی است که به خلافت و رهبری ائمّه اهل بیت علیهم السلام یا آیات احکام مثل آیه رجم یا شیر دادن و امثال آن بر می گردد. اما در امثال این آیه، به اتفاق همه مسلمانان تحریف راه نیافته است.

آیه نفی باطل

خداوند متعال، قرآن کریم را به عنوان کتاب قدرتمندی توصیف می کند که نه چیزی بر آن غلبه می کند و نه از هیچ سو باطلی به سراغ آن می آید: «... وَإِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ» (1).

دلالت آیه در گرو بیان چند نکته است:

اول: مراد از «ذکر» در این آیه قرآن کریم است، به گواهی این که در پی «ذکر»، بیان فرموده است که آن، کتاب عزیز است. در آیات متعددی تعبیر ذکر بر قرآن اطلاق شده است، همچون «نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ» (2) و «إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ» (3).

دوم: خبر انّ در آیه محذوف و مقدر است، مثلًا: به درستی که کسانی که به ذکر وقتی بر آنان می آید کفر می ورزند، کیفرشان خواهیم داد.

سوم: باطل در مقابل حق است، حق، ثابت و شکست ناپذیر است، ولی باطل جولانی دارد و مغلوب می شود و مَثَل حق و باطل مَثَل آب و کف است که خداوند فرموده است که آن چه برای مردم سودمند است در روی زمین باقی می ماند و آن چه کف است از بین می رود، خداوند این گونه مَثل ها را بیان می کند. (4)

1- فصلت: 41- 42

2- حجر: 6

3- زخرف: 44

4- رعد: 17