سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 157

که ترتیب سوره ها با اجتهاد صحابه و گردآورندگان بوده است، برخلاف وضع و ترتیب آیه ها که به اشاره پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است. آن چه را ابن ندیم گفته، ثابت می کند که در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله، قرآن نوشته شده بود، هر سوره ای جداگانه و فاقد ترتیبی بود که امام علی علیه السلام آنها را در هفت جزء ترتیب داد و هر جزء مشتمل بر سوره هایی بود. محقّق زنجانی در ضمن جدول هایی ترتیب سوره های مصحف علی علیه السلام را نقل کرده که نشان می دهد آن مصحف هفت جزء داشته و هر جزئی چندین سوره.

جزء اول که بقره نامیده می شد چند سوره داشت، جزء دوم که جزء آل عمران نامیده می شد نیز چند سوره داشت، جزء سوم جزء نساء بود با چندین سوره، جزء چهارم جزء مائده بود و چند سوره، جزء پنجم انعام بود و چندین سوره، جزء ششم اعراف بود و چندین سوره و جزء هفتم جزء انفال بود و سوره های دیگر. از این بر می آید که ترتیب سوره ها نه براساس ترتیبِ سوره های بلند تا کوتاه بود، نه براساس ترتیب نزول.

شبهه دوم: مصحف فاطمه علیها السلام

طبق روایات فراوان، نزد حضرت فاطمه علیها السلام مصحفی بوده است، ولی مصحف اسم مخصوص قرآن نیست تا آن که دختر پیامبر صلی الله علیه و آله قرآن مخصوصی داشته باشد، بلکه نوشته ای بود که در آن بعضی از اخبار و حوادث آینده نوشته شده بود.

مُصحف در لغت یعنی، چیزی که، نوشته ای در آن قرار گیرد، به مصحف، مصحف گویند، چون در بر گیرنده نوشته هایی میان دو جلد است. این واژه در عصر نزول قرآن، اسم خاص قرآن نبود، پس از وفات پیامبر خدا صلی الله علیه و آله قرآن به این نام مشهور شد. به نقل سیوطی، چون قرآن را گرد آورده و روی ورق نوشتند، ابوبکر گفت: نامی برای آن برگزینید. یکی گفت: سِفْر، دیگری گفت: مصحف، چون حبشیان آن را مصحف می نامند. گوید: ابوبکر نخستین کسی بود که کتاب خدا را گرد آورد و آن را مصحف نامید. (1)

1- الإتقان فی علوم القرآن: ج 1، ص 185