سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 19

اوّل: آنان که بر عقیده خود در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله باقی ماندند، یعنی اینکه منصب رهبری حکیمانه اسلامی در دو عرصه سیاسی وعلمی منحصر در علی علیه السلام است و با حدیث غدیر و جز آن با دیگران احتجاج کردند. به آنان شیعه و موالیان علی علیه السلام و خاندان او می گفتند. بر این باور پایدار ماندند و جدا شدن خلافت از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و افتادن به دست دیگران تأثیری بر اعتقادشان نداشت.

دوم: آنان که مصلحت های پنداری را بر تصریح پیامبر صلی الله علیه و آله ترجیح دادند و تجمّعی در سقیفه بنی ساعده داشتند که تنها متشکل از انصار بود و مهاجران را مطّلع نکردند، زیرا آنان مشغول امور دفن پیامبر صلی الله علیه و آله بودند. چون عمر و ابو بکر از تجمع انصار در سقیفه اطلاع یافتند، عمر به ابو بکر گفت: بیا نزد برادران انصاری خویش برویم و ببینیم چه تصمیم دارند. وارد جمع آنان شدند، در حالی که بعضی از مهاجران نیز مثل ابو عبیده جرّاح با آن دو بودند. سعد بن عباده، سخنگو و بزرگ انصار، مشغول سخن بود و آنان را تشویق می کرد که خلافت را به دست گیرند، چرا که آنان بودند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را وقتی قریش او را بیرون کردند، پناه دادند و در راه او همه گونه فداکاری و جانفشانی کردند.

پس از سخنان او ابوبکر آغاز سخن کرد و با استناد به اینکه خویشاوندان و قبیله پیامبر صلی الله علیه و آله به خلافت شایسته ترند، زیرا با شرافت ترین خاندان عرب بودند، دست عمر و ابو عبیده جرّاح را گرفت و برای بیعت نامزد کرد.

همراه با استدلال های اهل سقیفه

بر حاضران در سقیفه لازم بود که:

1. با عمل به آیه «وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَهٍ إِذا قَضَی اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَهُ» (1) وقتی خدا وپیامبرش حکمی کردند، برای هیچ مرد و زن مؤمنی اختیار نیست. کلام

1- احزاب: 36