سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 221

هفتم: چهارصد کتاب از چهارصد نویسنده

ائمه اهل بیت علیهم السلام گروه عظیمی از فقها و محدثان را تربیت کردند. آنان آن چه را از امامان دریافتند، در کتاب هایشان که به «چهارصد مُصَنّف» معروف است گردآوری کردند. برخی از آنها هنوز هم به همان شکل و وضعیت باقی است، لیکن مواد اصلی و محتوای آنها به کتاب های عمده ای که در دوره های بعد به دست علمای شیعه تألیف شد منتقل شده است، کتاب هایی همچون: «المحاسن» احمد بن محمد بن ابی خالد برقی (متوفای 274 ه)، «نوادر الحکمه» محمد بن احمد اشعری قمی (متوفای 293 ه)، «کتاب الجامع» احمد بن بزنطی (متوفای 221 ه)، «کتاب الثلاثین» از حسن و حسین فرزندان سعید بن حمّاد اهوازی. این ها از کتاب های نخستین است. اما در مرحله دوم از کتاب هایی همچون «الکافی» کلینی (متوفای 329 ه)، «من لا یحضره الفقیه» صدوق (متوفای 381 ه)، «تهذیب» و «استبصار» شیخ طوسی (متوفای 460 ه) می توان یاد کرد.

از مجموعه های اخیر نیز «وافی» محمد بن محسن فیض کاشانی (متوفای 1091 ه) و «وسائل الشیعه» حرّ عاملی (متوفای 1104 ه) و «بحار الانوار» احیاگر حدیث، مرحوم علامه مجلسی (متوفای 1110 ه) قابل ذکر است.

این مجموعه ها و مجموعه های دیگری که جهت اختصار یاد نشد، در بر دارنده علوم اهل بیت علیهم السلام در زمینه های مختلف است و هر کس بخواهد تمسک به ثقلین بجوید، این کتاب خداست، این هم سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله که امامان اهل بیت، نقل کرده اند.

نکته شایان ذکر این است که اگر امامان اهل بیت، به تصریح قرآن کریم از پلیدی دورند و پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله، مرجع علمی و همتایان قرآن اند (طبق متن حدیث ثقلین) و با آن نشانه ها و اوصافی که دارند، پس چرا برادران اهل سنت از رجوع به آنان غفلت کرده و از بهره گیری از فروغ ایشان و سوار شدن بر کشتی اهل بیت علیهم السلام بازمانده اند تا از غرق شدن نجات یابند؟

شگفت آن که آنان به هر صحابی و تابعی و هر کسی که نشان سلفی گری دارند رجوع می کنند، ولی جز اندکی که قابل ذکر نیست، به احادیث ائمه اهل بیت علیهم السلام رجوع