سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 292

5. صحابه را صحابه بهتر می شناسند

کسی که تاریخ صحابه را پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله بررسی می کند انبوهی از نزاع و کشمکش و تبادل دشنام و ناسزا میان اصحاب می بیند و گاهی هم جدال و خونریزی مشاهده می کند. چه بسیار رزمندگان بدر و احد که حرمتشان شکسته شد، یا مورد شکنجه قرار گرفتند یا خونشان توسط صحابی دیگری ریخته شد.

در این ها شکی نیست. نکته مهم این است که هر یک از دو طرف تخاصم و نزاع، طرف مقابل را گمراه و شایسته کیفر و قتل می دانست. این باور، حتی اگر از اجتهادشان هم سرچشمه گرفته باشد، نشان می دهد که هر یک از دو گروه مخالف هم، گروه دیگر را عادل نمی دانست. پس وقتی خود آن صحابی ها، طرف مقابل خود را گمراه و منحرف از دین خدا و رسول می دانستند و بر همین اساس بر ضدّ آنان شمشیر می کشیدند و آنان را می کشتند، چگونه بر ما جایز است که همه آنان را پاک و عادل بشماریم و بر همه به طور یکسان جامه تقدس بپوشانیم و از هر خطا و انحرافی منزّه بدانیم؟

مگر نه این که هر کس حال و روحیات خود را بهتر می شناسد؟ مگر نه این که صحابه، انگیزه ها و حالات خودشان و افراد نسل خودشان را بهتر از ما نمی شناختند؟

حرف هایی که میان آنان ردّ و بدل شده، بیانگر اعتقاد آنان درباره یکدیگر است.

اتهام یکدیگر به دروغ و نفاق و فحش و ناسزا از ساده ترین کارهای رایج میان آنان