سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 42

4. توحید در ربوبیّت

توحید در آفرینندگی، مورد اتفاق میان بیشتر مشرکان بود و اختلاف آنان با موحدّان در توحید ربوبی بود. مشرکان زمان حضرت ابراهیم علیه السلام به یگانگی خالق هستی عقیده داشتند، جز اینکه به خطا معتقد بودند ستاره ها ارباب وسر رشته داران این عالمند.

آنگونه که از قرآن کریم بر می آید، مناظره حضرت ابراهیم علیه السلام با آنان نیز بر همین موضوع، یعنی ربوبیت اجرام آسمانی (ماه و خورشید و ستارگان) متمرکز بود. (1) در زمان حضرت یوسف علیه السلام نیز که پس از دوران ابراهیم خلیل علیه السلام می زیست چنین بود، شرک آنان در مسأله ربوبیت بود. آنان می پنداشتند خداوند پس از آفریدن هستی، کار تدبیر واداره جهان را به دیگران واگذاشته است. از این رو حضرت یوسف علیه السلام در هدایت آن بر موضوع توحید در ربوبیت تأکید داشت که گفت:

«أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ». (2) «آیا پروردگارهای پراکنده بهتر است، یا خدای یکتای غالب و قدرتمند؟»

دلیل توحید ربوبی این است که تدبیر عالم هستی در مورد انسان و جهان، جدا از

1- ر. ک: سوره انعام، آیات 76- 78

2- یوسف: 39