سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 81

«پسرم! هرکس نماز را سبک بشمارد به شفاعت ما نمی رسد.» (1)امّا نسبت به مورد شفاعت باید گفت که شرک و الحاد مورد شفاعت قرار نمی گیرد.

خداوند می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ» (2)«خداوند، شرک ورزیدن به او را نمی آمرزد و جز آن را برای هرکس بخواهد می بخشاید.» برای اطلاع بیشتر به روایات رجوع شود.

چهارم: ثمره شفاعت

آیا نتیجه شفاعت، آمرزش گناهان گنهکار است، یا افزایش ثواب و بالارفتن درجات مطیعان؟

بسیاری از مسلمانان به اوّلی عقیده دارند، گروهی از متکلّمان معتزله هم دوّمی را معتقدند. دلیل بر قول اول این است که شفاعت، از مفاهیم ابداعی اسلام نیست، بلکه مفهومی بوده که میان مشرکان، یهود و نصاری از اهل کتاب رواج داشته است. مفهوم رایج شفاعت قبل از اسلام، همان است که قرآن کریم آن را مطرح کرده است. شفاعت پذیرفته همان شفاعت رایج پیش از نزول قرآن است، البته با شرایط و حدودی، دلیل این مطلب روایتی است که شیعه و اهل سنت از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله روایت کرده اند که فرمود:

«ادَّخرتُ شَفاعتی لأهلِ الکبائِرِ مِن امّتی» (3) «شفاعتم را برای صاحبان گناهان کبیره از امتم ذخیره کرده ام.»

پنجم: شفاعت طلبی از پیامبر صلی الله علیه و آله و اولیا که مأذون در شفاعتند

مفهوم روشن شفاعت نزد عامّه، دعای شفیع و طلبیدن او از خداوند است که گناهان بندگانش را- اگر شایسته بخشایشند- بیامرزد. پس درخواست شفاعت از شفیع، به

1- کافی: ج 3، ص 270

2- نساء: 48 و 116

3- سنن ابن ماجه: ج 2، ص 1441 و ....