سیمای عقاید شیعه : ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین صفحه 91

4. تبرک به آثار اولیا

اشاره

تبرّک در لغت، مشتق از «برکت» به معنای افزونی در نعمت است.

امّا در اصطلاح آن است که موحّدان، از رهگذر تبرّک به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و بندگان صالح خدا و تبرک به آثار باقی مانده از آنان، درخواست افاضه نعمت و افزایش برکت کنند. معنای این آن نیست که تبرک جوینده، راه ها و اسباب طبیعی را برای رسیدن به خواسته هایش به روی خود ببندد، بلکه در همان حال که به علل و اسباب طبیعی تکیه می کند، راه تبرک را در برابر خود باز می گذارد، تا از این طریق، به فیض الهی که از این مجرا نازل می شود، افزون بر آنچه از راه اسباب طبیعی می رسد، دست یابد.

مسلم است که میان آثار پیامبران و صالحان و خیراتی که انسان از این راه به دست می آورد رابطه مادی وجود ندارد، لیکن همانگونه که گفته شد فیض های الهی بربندگان گاهی از غیر مجرای طبیعی افاضه می شود، آنجا که اراده الهی بر این باشد که حاجت های یک انسان مؤمن را از راه تبرّک به پیامبر یا آثار بازمانده از او برآورده سازد. آیات قرآن کریم و روایات فراوانی بر این حقیقت تأکید دارد. افزون بر اینکه هیچ مانع عقلی نیست که آثار پیامبر و صالحان در اجابت خواسته های انسان اثر گذار باشد. اینک برخی از آیاتی که در این زمینه است: