- تقدیم... 6
- پیشگفتار 7
- درخواست اجازه بحث! 14
- حق جو 14
- حق شناس 15
- اجازه ورود در بحث! 15
- مبحث اوّل رهبری مذهبی، امامت در مذهب 16
- 1- چرا «شیعه» از مذاهب جمهور مسلمانان پیروی نمی کند؟ 16
- حق جو 16
- 2- امروز، بیش از هر زمان، به اتّفاق و یگانگی نیازمندیم. 17
- 1- «ادله شرعی» پیروی از «مذهب اهلبیت» را واجب می شمارد. 18
- حق شناس 18
- 2- مسلمانان دورانهای سه گانه نخستین، مذاهب جمهور را نمی شناختند. 19
- 3- دلیلی بر لزوم پیروی از مذاهب جمهور نیست. 20
- 4- جمع پراکندگی با احترام به «مذهب اهلبیت» انجام می شود. 21
- 1- اعتراف به گفته های «حق شناس» 23
- حق جو 23
- 2- درخواست دلیل تفصیلی 23
- 1- حدیث ثقلین 24
- حق شناس 24
- 2- تواتر حدیث ثقلین 25
- 3- کسی که به «عترت» متمسک نشود گمراه است. 26
- 4- تشبیه آنها به «کشتی نوح»، «باب حِطّه» و «امان از اختلاف در دین» 27
- 5- چرا آنها به «کشتی نوح»، و «باب حطَّه» تشبیه شده اند؟ 28
- حق جو 33
- درخواست احادیث بیشتر در این مورد 33
- تعدادی دیگر از احادیث 34
- حق شناس 34
- 1- در شگفتی فرو رفتن از این «احادیث صریح» و عدم توافق آن با رأی جمهور! 44
- حق جو 44
- 2- درخواست احتجاج با «آیات قرآن کریم» 45
- حجّتهائی از «آیات قرآن کریم» 46
- حق شناس 46
- حق جو 80
- 1- ایمان به «آیات خدا درباره اهلبیت علیه السلام» 80
- 2- تحیّر در جمع بین این ادلّه و آنچه اهل قبله برآنند! 81
- 1- بیان اشتباه در آنچه به «اهل قبله» نسبت داده شده. 82
- حق شناس 82
- 2- زمامداران و رؤسای امّت از «اهلبیت علیه السلام» عدول کرده اند. 83
- 3- کدام دادگاه «عادل» به گمراهی «متمسّکان به اهلبیت» حکم می کند؟! 84
- حق جو 85
- 1- دادگاههای «عادل» به گمراهی «متمسّکان به اهلبیت» حکم نمی کنند. 85
- 3- گاهی گفته می شود: آنها سزاوارتر به تبعیّت هستند. 86
- 2- عمل به «مذهب خاندان رسالت» موجب برائت ذمّه می شود. 86
- 4- درخواست «نصوص خلافت». 86
- حق شناس 87
- 1- اشاره به «نُصُوص»، اجمالاً 87
- مبحث دوّم رهبری عمومی خلافت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم 87
- 2- نَصِّ «یوم اِنذار». 88
- چرا مُسلم و بخاری این حدیث را در صحیحین نقل ننموده اند؟ 90
- حق جو 90
- 1- درستی سَند این حدیث 91
- حق شناس 91
- 3- کسی که آنها را بشناسد، اِعراض آنان را بعید نمی داند. 92
- 2- علّت اینکه مسلم و بخاری از آن اِعراض کرده اند 92
- درخواست دلائل بیشتر 93
- حق جو 93
- 1- نص صریح به بیش از ده فضیلت از فضائل علی علیه السلام که در هیچکس وجود ندارد. 94
- حق شناس 94
- 2- علّت استدلال به این حدیث 95
- نقل تشکیک در سند «حدیث منزلت» از یک عالم سنّی 101
- حق جو 101
- حق شناس 102
- 1- «حدیث منزلت» از مسلّمترین اخبار است. 102
- 2- شواهدی که بر این حقیقت حکم می کنند. 103
- 3- اشاره ای به نقل کنندگان این حدیث از اهل سنّت 104
- 4- اشاره به «عمومیّت حدیث نزلت». 105
- 1- تصدیق آنچه گفته شد، راجع به «سند حدیث منزلت» 109
- 2- درخواست دلیل «عمومیّت حدیث منزلت» 109
- حق جو 109
- 2- پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم «علی» و «هارون» را همچون «فَرقَدان» تصویر می کند. 110
- حق شناس 110
- 1- بیان دلائلی بر «عمومیت حدیث منزلت» 110
- کِی و کجا «علی» و «هارون» همچون «فَرقَدان» تصویر شده اند؟ 118
- حق جو 118
- حق شناس 119
- 1- روز «شُبّر»، «شُبیر»، و «مُشبر». 119
- 2- روز عقد برادری 119
- 3- روز مسدود ساختن دَرها 120
- درخواست بقیّه دلائل 130
- حق جو 130
- حق شناس 131
- 1- «آیه ولایت» و نزول آن درباره علی علیه السلام 131
- 2- دلیل نزول آن درباره علی علیه السلام 132
- 3- توجیه استدلال به آن 133
- حق جو 137
- لفظِ «جمع» چگونه بر «مُفرَد» اطلاق می شود؟ 137
- 1- عرب برای «مفرد» نیز تعبیر «جمع» می آورد. 138
- حق شناس 138
- 2- شاهد این مطلب 139
- 4- اشاره ای به «نُصُوص تأیید کننده» 140
- 3- نکته ای دقیق و لطیف در آیه مورد بحث 140
- حق جو 141
- درخواست «نُصُوص تأیید کننده» 141
- 1- بیان «چهل حدیث» از «احادیث تأیید کننده» 142
- حق شناس 142
- 2- «ادلّه خلافت علی علیه السلام» مُعارض ندارد. 143
- درخواست «حدیث غدیر» از «طریق اهل سنّت» 176
- حق جو 176
- حق شناس 177
- اشاره به پاره ای از موارد «حدیث غدیر» 177
- حق جو 187
- آیا «حدیث غدیر» متواتر است؟ 187
- 1- قوانین طبیعی اقتضای «تَواتُر حدیث غدیر» را دارد. 188
- حق شناس 188
- 2- عنایت خداوند به آن 189
- 3- عنایت رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم به آن 190
- 4- عنایت امیرمؤمنان علیه السلام 191
- 5- عنایت سیدالشهداء علیه السلام 192
- 6- عنایت ائمّه دوگانه علیه السلام 193
- 7- عنایت «شیعه» به آن 194
- 8- «تَواتُر حدیث غدیر» از «طریق اهل سنّت» 195
- نقل «تأویل حدیث غدیر» از «اهل سنّت» و درخواست پاسخ 208
- حق جو 208
- حق شناس 210
- 1- «تأویل حدیث غدیر» امکان ندارد. 210
- 2- اشاره به «نص وراثت» 211
- 1- پذیرفتن «مفاد حدیث غدیر» و عدم امکان تأویل آن 218
- 2- درخواست «حدیث وراثت» از «طریق اهل سنّت» 218
- حق جو 218
- «علی»، وارث پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم 219
- حق شناس 219
- حق جو 224
- درخواست «نصوص وصایت» 224
- «نصوص وصایت» 225
- حق شناس 225
- حق جو 229
- نقل دلیل مُنکرانِ «وصایت» 229
- 1- «وصیّت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم به علی علیه السلام» را نمی توان انکار کرد. 231
- حق شناس 231
- 2- روایات مورد استدلال منکران، «حجّت» نیست. 232
- 3- عقل و وجدان، به «وصیّت» حکم می کنند. 233
- چرا از حدیث «امّ المؤمنین» اعراض کردید؟ 243
- حق جو 243
- حق شناس 244
- اشاره ای اجمالی به علّت اعراض از حدیث «عایشه» 244
- درخواست تفصیل علّت اعراض از حدیث «عایشه»! 245
- حق جو 245
- 1- تفصیل اِعراض از «حدیث عایشه» 246
- حق شناس 246
- 2- «عقل»، حکم به «وصایت» می کند. 247
- 3- «اخبار صحیح» مُعارِض است با «ادّعای ام المؤمنین». 248
- با «اجماع امّت» بر بیعت با «ابوبکر» چه می کنید؟ 264
- حق جو 264
- اِجماعی، نیست 265
- حق شناس 265
- حق جو 273
- اهل سنّت می گویند: «اجماع» پس از رفع اختلاف، منعقد گردید. 273
- حق شناس 274
- «اِجماع» منعقد نشد و نزاع از بین نرفت. 274
- چگونه ممکن است «صحابه» نَصّی در مورد «امامت علی علیه السلام» شنیده باشند ولی از آن عُدول نمایند؟! 281
- حق جو 281
- حق شناس 282
- 1- توضیحی بر «عُدول صحابه» از بعضی «نُصوص» 282
- 2- دلیل باز نشستن «امام علی علیه السلام» از گرفتن حقّ خود 283
- درخواست مواردی که «متعبّد» به «نصّ» نشده اند 291
- حق جو 291
- حق شناس 292
- 1- «مصیبت روز پنجشنبه» 292
- 2- علّت عدول پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم از آنچه آنها را امر کرده بود. 293
- حق جو 302
- 2- درخواست سائر موارد 302
- 1- اعتراف به گفته های «حق شناس» 302
- سَرّیه اسامه 303
- حق شناس 303
- 2- درخواست بقیّه موارد 313
- حق جو 313
- 1- اعتراف به گفته های «حق شناس» 313
- 1- قسمتی از موارد 314
- حق شناس 314
- 2- اشاره به نصوصی دیگر که درباره «امام و عترت» است و «صحابه» به آن عمل نکرده اند. 315
- لطفاً آنها را بطور تفصیل بیاورید! 316
- حق جو 316
- اجابت درخواست 317
- حق شناس 317
- 1- «حق»- به روشنی- واضح گردید. «اَلحَمدُ للهِ رَبِّ العالَمین». 325
- 2- چرا امام علیه السلام در «روز سقیفه» به «نُصوصِ خلافت و وصایت» استدلال نکرد؟ 325
- حق جو 325
- حق شناس 326
- 1- موانع امام علیه السلام از «احتجاج» در «روز سقیفه» 326
- 2- اشاره به «احتجاجات» امام علیه السلام و دوستانش با وجود موانع 327
- چند وقت و کجا چنین احتجاجی نمودند؟ 331
- حق جو 331
- 1- پاره ای از مواردِ احتجاجات امام (علیه السلام) 332
- حق شناس 332
- 2- احتجاج حضرت زهراء (علیها السَّلام) 333
- حق جو 345
- درخواست احتجاجات دیگران 345
- حق شناس 346
- 1- احتجاج ابن عباس 346
- 2- احتجاج امام حسن و امام حسین (علیهما السَّلام) 347
- 3- احتجاج بزرگان شیعه که جزو «صحابه» بودند 348
- 4- اشاره به احتجاج آنان به «وصایتِ» پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم 349
- کجا و چه وقت به «وصیّت» احتجاج نموده اند؟ 353
- حق جو 353
- حق شناس 354
- بعضی از موارد استدلال به «وصیّت» 354
- حق جو 358
- درخواست ادلّه «صحّت اسناد مذهب شیعه به ائمّه اهلبیت علیه السلام» 358
- حق شناس 359
- 1- «تَواتُر مذهب شیعه» از ناحیه «ائمّه اهلبیت علیه السلام» 359
- 2- تقدّم «شیعه» در تدوین علوم، از همان زمان صحابه 360
- 3- نویسندگانِ «شیعه» در زمان تابعین و تابعینِ تابعین 361
- حق شناس 374
- 1- احتجاج ابن عباس 374
- 2- احتجاج امام حسن و امام حسین (علیهما السَّلام) 375
- 3- احتجاج بزرگان شیعه که جزو «صحابه» بودند 376
- 4- اشاره به احتجاج آنان به «وصایتِ» پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم 377
- کجا و چه وقت به «وصیّت» احتجاج نموده اند؟ 381
- حق جو 381
- حق شناس 382
- بعضی از موارد استدلال به «وصیّت» 382
- درخواست ادلّه «صحّت اسناد مذهب شیعه به ائمّه اهلبیت علیه السلام» 386
- حق جو 386
- حق شناس 387
- 1- «تَواتُر مذهب شیعه» از ناحیه «ائمّه اهلبیت علیه السلام» 387
- 2- تقدّم «شیعه» در تدوین علوم، از همان زمان صحابه 388
- 3- نویسندگانِ «شیعه» در زمان تابعین و تابعینِ تابعین 389
- 1- گواهی می دهم که «شیعیان» بر همان راهی هستند که «ائمّه آل رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم» بوده اند. 416
- حق جو 416
- 2- پس از این بحث و بررسی، «حق» را یافتم و به «فلاح و رستگاری» رسیدم. 417
- خداوند را به خاطر هدایتی که به سوی دینش فرموده، می ستایم. 418
- حق شناس 418
حق شناس
1- پاره ای از مواردِ احتجاجات امام (علیه السلام)
1- «امام علی علیه السلام» در انتشار «نُصوص»، آرامش را سخت مراعات می کرد و- احتیاطاً بر اینکه به «اسلام» ضربه ای نرسد- آنها را با تندی در برابر دشمنانش ارائه نمی نمود. و به خاطر «حفظ شوکت مسلمانان»، حاضر نبود سخت به مقابله برخیزد.
گاهی، از سکوت و عدم مطالبه حقّش- در آن زمینه- بدین گونه اعتذار جسته که: «انسان را بر تأخیر درگرفتن حقّش عیب نمی کنند، عیب بر آن کس گرفته می شود که آنچه حقّش نیست بگیرد.»(1)
آن حضرت در مورد انتشار نُصوصی که درباره وی رسیده، روش خاصّی داشت که «حکمت» از آن تجلّی می کند.
*****
1- این، از کلمات قصار آنحضرت است که شامل این معنی می شود و در نهج البلاغه آمده است.
- رجوع کنید به شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج18 ص168 ط مصر با تحقیق محمد ابوالفضل، و این همان حکمت 166 از نهج البلاغه است.