بر بال اندیشه صفحه 133

«وَ هٰذٰا ذِکْرٌ مُبٰارَکٌ أَنْزَلْنٰاهُ أَ فَأَنْتُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ» (1).

«و این [ قرآنی ] که آن را نازل کرده ایم،ذکر و پندی پرمنفعت است؛آیا باز هم شما منکر آن هستید ؟» «إِنَّمٰا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمٰنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَهٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ» (2).

«بیم دادنت فقط برای کسی ثمربخش است که از قرآن پیروی کند و در نهان از خدای رحمان بترسد،پس او را به آمرزش و پاداشی نیکو و باارزش مژده ده».

«ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ» (3).

«ص،سوگند به قرآن که مشتمل بر ذکر [ حقایق،معارف،مطالب اخلاقی و اجتماعی و احکام حلال و حرام ] است».

«وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ» (4).

«و مسلماً [ این ] قرآن برای تو و قوم تو مایه تذکر [ و شرف و عزت ] است، و به زودی [ درباره آن ] بازخواست خواهید شد».

«وَ مٰا هُوَ إِلاّٰ ذِکْرٌ لِلْعٰالَمِینَ» (5).

«در حالی که قرآن جز مایه تذکر و پند برای جهانیان نیست».

قرآن به اعتبار این که پند و حکمت،اندرز و نصیحت،حلال و حرام،

1- (1)) -انبیاء (21):50.
2- (2)) -یس (36):11.
3- (3)) -ص (38):1.
4- (4)) -زخرف (43):44.
5- (5)) -قلم (68):52.