بر بال اندیشه صفحه 477

این که به دور خورشید می گردد به دور خود نیز می گردد،قبلاً قرآن متذکر این معنی بود،یکی گردش زمین به صورت مطلق که شامل گردش به دور خورشید است،و دیگر پدید آمدن شب و روز که از گردش به دور خود به وجود می آید.

4-جاذبه زمین

«اَللّٰهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمٰاوٰاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهٰا» (1).

«خداست که آسمان ها را بدون پایه هایی که آنها را ببینید،برافراشت».

«خَلَقَ السَّمٰاوٰاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهٰا» (2).

«آسمان ها را بدون ستون هایی که آنها را ببینند آفریده».

افراشته شدن کرات آسمانی،به وسیله ستون های نامرئی است؛آن ستون نامرئی همان نیروی جاذبه ای است که به طور معجزه آسایی این بنای عظیم را استوار کرده است؛زیرا ستون مرتبه ای است که بنای ساختمان به آن استوار است و اگر انحرافی در او رخ دهد ویران می شود.یکی از اجزای عالم پهناور آفرینش زمین است که مانند کرات دیگر در بساط همین قانون قرار دارد و اگر در محکومیت این قانون نمی زیست،عاقبت او معلوم نبود به کجا منتهی شود؛اما با بودن این برنامه،مسیر اصلی خود را بدون کوچک ترین انحرافی می پیماید و همین جاذبه است که موجودات زمینی را در زمین حفظ کرده و آنها را از انحراف نگهداری می کند.

«اسحاق نیوتن»ریاضی دان مشهور انگلیسی از مشاهده سیبی که از درخت به زمین افتاد به فکر فرو رفت که چرا ماه مانند سیب سقوط نمی کند،وی پس از