عصر شکوهمند رجعت صفحه 133

امام صادق علیه السلام می فرماید:

کُلُّ قَرْیَهٍ أهلَکَ اللَّهُ أَهلَها بِالعَذابِ لایَرْجِعُونَ فِی الرَّجْعَهِ وَ امّا فِی القیامَهِ فَیَرْجِعُونَ. أمّا غَیْرُهُم مِمَّنْ لَمْ یَهْلِکُوا بِالعَذابِ و مَحَضُوا الکُفْرَ مَحْضاً یَرجِعُونَ.(161)

هر شهر و آبادی که خداوند ساکنان آن را با عذاب به هلاکت رساند در رجعت باز نمی گردند امّا در قیامت باز خواهند گشت ولی کسانی که با عذاب الهی به هلاکت نرسیده باشند و کفر خود را خالص کرده باشند باز می گردند.

و در حدیث دیگری فرمود:

إنَّ الرَّجْعَهَ لَیْسَتْ بِعامَّهٍ وَ هِیَ خاصَّهٌ، لایَرجِعُ إلّا مَنْ مَحَضَ الایمانَ مَحْضاً أوْ مَحَضَ الشِّرکَ مَحْضاً.(162)

رجعت عمومیت ندارد و خاص می باشد. کسی به دنیا باز نمی گردد مگر اینکه ایمان یا شرک خود را خالص کرده باشد.

آیه و روایاتی که بیان گردید مطلقند و دلیلی نداریم که اطلاقِ آنها را قید زند؛ بنابراین، رجعت به همه امّت ها تعلق دارد و تفاوتی نیست که از امّت اسلامی بوده و یا از امّت های پیشین باشند.

زمان رجعت

زمان رجعت از اسرار الهی است و جز خدای متعال کسی از آن