دیدگاههای دو خلیفه صفحه 323

گفت: اسبهائی بودند که زاد و ولد کردند و زراعت و برده گان خودم و هدایائی که پشت سرهم به من رسید...وعمر او را درکارگزاری اول دوازده هزاردرهم جریمه نموده بود.(2)

عمر او را به دروغ گفتن بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) متّهم نمود و با شلاق خود کتک زد و ابوهریره صریحاً قبول نکرد برای دومین بار به عنوان والی عمر به بحرین برود.(3)

عمر گفت: در حدیث زیاده روی کردی و بیشتر بنظر می رسد بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)دروغ می گوئی.(4)

ابوهریره به عمر گفت: می ترسم پشتم را بزنید و آبرویم را بریزید و اموالم را بگیرید و دوست ندارم بدون حلم سخن گویم و بدون علم قضاوت کنم.(5)

و این ادعای ابوهریره که می ترسم پشتم را بزنید و آبروی مرا بریزید و... از طرف او اتهامی بر علیه عمر بود بر اینکه بی سبب مردم را کتک می زند و بدون داعی به آنان ناسزا می گوید.

و بعد از آنکه عمر بر دروغ و دزدی او اطلاع پیدا کرد، او را به حکومت عمان فرستاد! چون وقتی عمر مرد والی او بر عمان ابوهریره بود.( 6)

و معلوم نیست مردم بحرین چگونه تربیت شدند در حالیکه حاکم بر آنان متهم به دروغ و سرقت بود. و والی سابقشان را (یعنی مغیره)، عمر فاجر توصیف کرد و اهالی بحرین از او شکایت کردند و والی سوم عمر، بر بحرین قُدّامه بن مظعون بود که نه فقط شراب می خورد و مست می شد بلکه خوردن آنرا حلال می دانست،(7) و در حالیکه

عمر این تظاهرکنندگان به فسق را به حکومت بحرین و افرادی مانند آنها را به ولایات دیگر می فرستاد، مؤمنان متقی مانند مقداد و عمار و ابن مسعود و قیس بن سعد بن عباده و احنف بن قیس و سهل بن حنیف و حباب بن منذر و جابر انصاری از کارهای مهم دور بودند.

سپس ابوهریره با معاویه فرزند هند در جنگ خود بر ضد علی بن ابی طالب (علیه السلام)همراه گردید. و ابن ارطأه خونخوار او را والی معاویه بر مدینه نمود.( 8)

پی نوشتها