دیدگاههای دو خلیفه صفحه 462

دیگر آنکه کعب، در آرا و نظریات خود نه بر قرآن بلکه فقط بر توراه و دیگر کتابهای تحریف شده یهود تکیه می کرد.

دلیل دیگر آنکه او به نفع مصالح یهود عمل می کرد نه به نفع مصالح مسلمانان و همانطوری که بزودی خواهیم گفت، او یهودیان را به فلسطین منتقل کرد. بنابراین واضح می شود که کعب به رغم اظهار اسلام، جوابهایش به سؤال کنندگان و سخنرانی هایش در مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله وسلم) هیچ ذکر و نشانی از قرآن کریم نداشت بلکه به توراه رجوع می کرد و آنرا اصل حکیم(69)، و کتاب خدا می نامید.(70)

کعب شام و اهل آنرا از حجاز و اهل آن برتر می دانست

عروه بن ریم می گوید: مردی کعب الاحبار را دید، به

او سلام کرد و برایش دعا کرد. کعب پرسید: اهل کدام شهر هستی؟ گفت: از اهل شام. گفت: امید است از همان لشکری باشی که هفتاد هزار نفرشان بدون حساب و بدون عذاب، وارد بهشت می شوند. گفت: چه کسانی هستند؟

گفت: اهالی دمشق.

گفت: از آنها نیستم. گفت: شاید از لشکریانی باشی که خداوند روزی دو بار به آنان نظر می کند.

گفت: آنان چه کسانی هستند؟ گفت: اهالی فلسطین. گفت: من از آنان هستم.

و کعب گفت: شام برگزیده خدا از میان شهرهای اوست، همانطوری که انتخاب می کند برگزیده خود را از میان بندگانش، بنابراین کسی که از شام به شهری دیگر رود بخاطر سخط و خشم او، و کسی که به آن وارد شود بخاطر رحمت اوست.

معاویه، این احسان گرانقدر کعب را مورد تقدیر قرار داد و مشغول غوطهور کردن او در عطایای خود شد، از تاریخ ابن کاهن دانسته شد، او در زمان عثمان به شام رفت و تحت حمایت معاویه زندگی کرد، پس معاویه او را انتخاب کرد و از مقربین خود قرار داد تا در راستای تأیید و تثبیتِ پایه های دولت خود، آنچه را که میخواهد از اکاذیب و اسرائیلیات خود روایت کند.(71)