دیدگاههای دو خلیفه صفحه 78

ساختن احادیث دروغین بر ضد پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و اصحاب

دروغ گفتن علیه پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و اصحاب بصورتی خطرناک به نام احادیثی که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بیان کرده است منتشر شد، در حالیکه حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم)فرمود: من قبل از شما بر حوض وارد می شوم و بهمراه من مردانی بالا برده می شوند سپس به پائین می روند، پس می گویم، پروردگارا اینها اصحاب من هستند، پس گفته می شود نمی دانی بعد از تو چه کردند.

مسلم بن الحجاج در صحیح خود(1) تعدادی روایت بهمین مضمون نقل کرده است. حمیدی در کتاب «الجمع بین صحیحی مسلم و البخاری» و احمد بن حنبل نیز در مسند خود، همین احادیث را نقل کرده اند.(2)

و اگر قائل به عدالت تمام اصحاب شویم لازم است قائل شویم منافقین و منحرفین از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بهمراه عمر و کشندگان او و عثمان و کشندگان او و علی (علیه السلام) و کشندگان او و شرکت کنندگان در جنگ جمل و صفیّن و نهروان همگی وارد بهشت

می شوند، در حالیکه تمام این لوازم به ضرورت و به اتفاق، باطل هستند. و احادیث دروغین، بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) منتشر شدند تا جائیکه رجّال بن عنفوه که نامش «نهار» بود، و بعد از اسلام آوردن و هجرت و خواندن قرآن مرتّد شد، نزد مسیلمه ی کذاب رفت، و خبر داد که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) گفته است مسیلمه در رسالت با او شریک بوده است، و او (نهار) بزرگترین فتنه بر بنی حنیفه بود.(3)

سمعانی می گوید: هرکس در یک خبر بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) دروغ بگوید باید تمام احادیث گذشته ی او را دور ریخت.(4) عمر نظریه ی عدالت صحابه را که امویان بعدها بوجود آوردند باطل نمود زیرا به ابن العاص چنین نوشت: از عبدالله امیرمؤمنان به معصیتکار فرزند معصیتکار.(5) و عمر، به مغیره بن شعبه گفت: راست گفتی تو همان قویّ فاجر (گنهکار) هستی!(6)

و به ابوهریره درباره ی سرقتش از اموال مسلمانان چنین گفت: این اموال را برای خود برداشتی، ای دشمن خدا و کتاب او.(7) و عمر ابوهریره را به دروغ گفتن در حدیث متهّم کرد و گفت: در حدیث زیاده روی کردی و بیشتر بنظر می رسد که بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)دروغ می بندی.(8)

احمد بن حنبل و ابوبکر حمیدی و ابوبکر صیرفی می گویند: روایت کسی که در احادیث رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) دروغ بگوید پذیرفته نمی شود گرچه بعد از آن هم از دروغ گفتن توبه نماید.(9)

ابن حجر عسقلانی می گوید: علما بر تشدید (حرمت) دروغِ بر رسول خدا (صلی الله

علیه وآله وسلم)اتفاق دارند، زیرا چنین دروغی از گناهان کبیره است، و ابومحمّد جوینی بحدّی تأکید کرده است که حکم به کفر کسی داده است که چنین فعلی از او واقع شود.