شیعه پاسخ می گوید صفحه 109

مسح بر روی کفش ها !

و از عجایب روزگار که هر محقّق بی طرفی را شگفت زده می کند این که این برادران که اصرار بر عدم جواز مسح پاها در وضو و لزوم شستن پاها دارند ، اغلب تصریح می کنند که می توان به جای شستن پاها روی کفش را مسح نمود ، نه در حال اضطرار که در حال اختیار ، نه در سفر بلکه در حضر و در هر حال .

به راستی انسان از چنین حکمی کلافه می شود ، یا شستن پاها یا مسح روی کفش ها !

البتّه گروه دیگری که متأسّفانه از نظر فقه اهل سنّت در اقلّیّت قرار گرفته اند ، مسح بر کفش ها را جایز نمی شمردند مانند علی بن ابی طالب(علیه السلام) و ابن عبّاس و مالک یکی از ائمّه اهل سنّت (طبق یکی از فتاوای او) .

جالب این که «عایشه» که برادران اهل سنّت برای فتاوا و روایات او اهمّیّت فراوان قائل اند در حدیث معروفی می گوید : «لئن تقطع قدمای أحبّ إلیّ من أن امسح علی الخفّین ; هرگاه دو پای من قطع شود برای من بهتر از آن است که (هنگام وضو)

مسح بر روی کفش ها کنم ! » . (1)

با این که شب و روز با پیامبر(صلی الله علیه وآله) بوده و وضوی آن حضرت را دیده است .

به هر حال اگر این برادران از احادیث اهل بیت(علیهم السلام) که مطابق ظاهر قرآن است ، پیروی می کردند ، جز مسح بر پاها را نمی پذیرفتند .

پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)در حدیث صحیح معتبر فرمود : از میان شما می روم و دو چیز گران بها در میان شما می گذارم : کتاب خدا و عترتم ، اهل بیتم را که اگر به آنها تمسّک جویید هرگز گمراه نمی شوید .

امام باقر(علیه السلام) در روایت معتبری می فرماید : سه چیز است که در آن از هیچ کس تقیّه نمی کنم : شرب مسکرات (بعضی شرب نبیذ را جایز می شمردند) ، مسح بر خفّین (کفش ها) و حجّ تمتّع ، «ثَلاَثَهٌ لاَ اتَّقِی فِیهِنَّ أحَداً شُرْبُ المُسْکِرِ ، وَ مَسْحُ الخُفَّیْنِ وَ مُتْعَهُ الحَجِّ» . (2)