شیعه پاسخ می گوید صفحه 129

احادیث نبوی در جهر به بسم الله

احادیث نبوی در جهر به بسم الله

دو گروه حدیث کاملا متفاوت درباره این مسأله در کتب معروف اهل سنّت آمده و همان سبب اختلاف فتاوای آنها شده و عجیب این که گاه یک راوی معیّن چندین حدیث ضدّ و نقیض دارد که نمونه آن را در میان احادیث آینده ملاحظه خواهید کرد .

گروه اوّل

روایاتی است که نه تنها بسم الله را جزء سوره حمد می شمرد بلکه بلندگفتن را مستحب (یا لازم) می داند .

در این گروه به پنج حدیث از پنج راوی معروف بسنده می کنیم :

1 حدیثی از امیرمؤمنان علی(علیه السلام) که مقام والایش بر همه معلوم است که در سفر و حضر و خلوت و جلوت با پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) همراه بود . دار قطنی در کتاب سنن خود از آن حضرت نقل می کند که فرمود : «کان النبی(صلی الله علیه وآله) یجهر ببسم الله الرحمن الرحیم فی السورتین جمیعاً; پیغمبر(صلی الله علیه وآله) بسم الله الرحمن الرحیم را با صدای جهر در هر دو سوره (حمد و سوره) می خواند» . (1)

2 انس بن مالک که خادم مخصوص پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود و از جوانی در خدمتش قرار گرفت طبق نقل حاکم در مستدرک می گوید : «صلّیت خلف النبی(صلی الله علیه وآله) و خلف أبی بکر و خلف عمر و خلف عثمان و خلف علی کلّهم کانوا یجهرون بقرائه بسم الله الرحمن الرحیم» . (2)

3 عایشه که به طور طبیعی شب ها و روزها با پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود مطابق نقل «دار قطنی» می گوید : «إن رسول الله(صلی الله علیه وآله) کان یجهر ببسم الله الرحمن الرحیم;