شیعه پاسخ می گوید صفحه 50

«أشْهَدُ أَنَّکَ جَاهَدْتَ فِی اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ عَمِلْتَ بِکِتَابِهِ وَ اتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِیِّهِ حَتَّی دَعَاکَ اللهُ إِلَی جِوَارِهِ ; ما گواهی می دهیم تو در راه خدا جهاد کردی و حقّ جهاد را انجام دادی ، به کتاب خدا عمل نمودی و از سنّت پیامبر پیروی نمودی ، تا زمانی که خداوند تو را از این جهان به جوار رحمتش فرا خواند» .

آیا توحید از این بالاتر می شود .

در زیارت معروف جامعه خطاب به آن بزرگواران می گوییم :

«إلَی اللهِ تَدْعُونَ وَ عَلَیْهِ تَدُلُّونَ وَ بِهِ تُؤْمِنُونَ وَ لَهُ تُسِلِّمُونَ وَ بِاَمْرِهِ تَعْمَلُونَ وَ إلَی سَبِیلِهِ تَرْشُدُونَ; (در این شش جمله تمام ضمیرها به خداوند بزرگ باز می گردد ، زائران می گویند : ) شما امامان به سوی خدا دعوت می کنید و به او دلالت می کنید و به او ایمان دارید و تسلیم او هستید و مردم را به سوی راه او ارشاد می نمایید» .

در این زیارت نامه ها همه جا سخن از خدا و دعوت به توحید است ، آیا این شرک است یا ایمان ؟

در جای دیگر این زیارتنامه می گوییم :

«مُسْتَشْفِعٌ إلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُمْ;من به وسیله شما شفاعت در پیشگاه خداوند عز و جل را می طلبم» ، و اگر

بر فرض ابهامی در بعضی تعبیرات زیارت ها باشد ، با این محکمات به طور کامل روشن می شود .

آیا شفاعت خواستن ، با مبانی توحید سازگار است ؟

اشتباه مهمّ دیگری که در این جا برای وهّابی ها رخ داده این است که شفاعت طلبیدن از اولیا را در درگاه پروردگار ، با شفاعت طلبیدن از بت ها همان موجودات بی جان و بی عقل و شعور مقایسه می کنند !