شیعه پاسخ می گوید صفحه 52

در این مورد کار از کار گذشته و جای شفاعت باقی نمانده است .

شفاعت اولیاء الله مخصوص حال حیات نیست !

بهانه جویان با مشاهده آیات فوق که با صراحت قبول شفاعت پیامبران را نشان می دهد و چاره ای جز قبول آن نیست ، به بهانه دیگری دست زده و می گویند : این آیات مربوط به حال حیات آنهاست و نسبت به بعد از وفات دلیلی نداریم . به این ترتیب شاخه «شرک» را رها کرده به شاخه دیگری می پرند .

ولی در این جا این سؤال مطرح می شود که مگر پیامبر(صلی الله علیه وآله) با رحلتش تبدیل به خاک و به کلّی نابود می شود یا همان گونه که بعضی از علمای وهّابی در حضور ما اقرار کردند حیات برزخی دارد ؟

اگر ندارد ، اوّلا : آیا مقام پیامبر(صلی الله علیه وآله) از مقام شهدا که درباره آنها

(بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ)(4) آمده ، پایین تر است ؟

ثانیاً : آیا در تشهّد نماز که بر آن حضرت سلام می فرستیم و همه مسلمانان «السّلام علیک أیّها النّبی . . . » می گویند ، به یک موجود خیالی سلام می کنند ؟

ثالثاً : آیا شما معتقد نیستید که در مسجد پیامبر(صلی الله علیه وآله) و کنار قبر مطهّر آن حضرت باید آهسته صحبت کرد ، زیرا قرآن می گوید : (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ . . . )(5) و این آیه را تابلو کرده و کنار قبر پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آویزان نموده اید ؟

این سخنان ضدّ و نقیض را چگونه قبول کنیم

!