شیعه پاسخ می گوید صفحه 61

ثالثاً : فرض می کنیم که مفهوم حدیث این

است که باید قبر هم سطح زمین باشد واصلا برآمدگی نداشته باشد ، این موضوع ربطی به مسأله بنای بر قبور ندارد; فرض کنیم روی قبر پیامبر(صلی الله علیه وآله) سنگی هم سطح زمین باشد در عین حال این گنبد و بارگاه را که امروز روی آن می بینیم منافاتی با حکم مزبور ندارد .

همان گونه که در قرآن مجید نیز می خوانیم ، وقتی راز اصحاب کهف فاش شد ، مردم گفتند بنایی بر قبور آنها بسازیم ، سپس می فرماید : «(قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَّسْجِداً); کسانی که از وضع آنها آگاه بودند گفتند : مسجدی بر جایگاه آنها می سازیم» . (2)

قرآن مجید با لحن موافق این داستان را نقل می کند وایرادی بر آن نمی گیرد ، یعنی ساختن مسجد در کنار قبور بزرگان مانعی ندارد .

3 تبرّک جستن ممنوع است

بهانه دیگر : کسانی که به زیارت قبور بزرگان می روند از قبور آنان تبرّک می جویند و گاه قبر یا ضریح را می بوسند و این بوی شرک می دهد ، و به همین جهت زائران خانه خدا دیده اند که مأموران غلاظ و شداد ، در کنار قبر مطهّر پیامبر(صلی الله علیه وآله) از هر طرف ایستاده اند و مردم را از نزدیک شدن به شبکه ها و پنجره های مشرف بر قبر مطهّر مانع می شوند ، و گاه این مطلب را به «ابن تیمیّه»

و «محمّد بن عبدالوهّاب» نسبت می دهند .

به یقین اگر این دو نفر که بنیانگزار مکتب وهّابیّت هستند در زمان پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) بودند و با چشم خود می دیدند که در جریان صلح حدیبیّه یا فتح مکّه هنگامی که آن حضرت مشغول وضو گرفتن بود ، اصحاب و یاران بر یکدیگر سبقت می گرفتند که آب وضوی او را بربایند و قطره ای از آن بر زمین نیفتد(1) ، اگر به زبان بر آن حضرت خرده نمی گرفتند ، در دل ایراد می کردند و می گفتند : این در شأن پیامبر(صلی الله علیه وآله) و یاران او نیست و این کار بوی شرک می دهد !