اصول فقه شیعه جلد 5 صفحه 115

صفحه 115

امر آمر با علم به انتفاء شرط آن

اشاره

آیا جایز است آمر به چیزی امر کند در حالی که می‌داند شرط امر وجود ندارد؟

اشکال بر عنوان بحث:

قبل از بررسی اقوال در این زمینه لازم است تحلیلی در ارتباط با محلّ نزاع مطرح کنیم: اوّلًا: مراد از «جواز» در بحث اصولی، جواز فقهی و معنای اباحه نیست. جواز در بحث اصولی به معنای امکان است. یعنی یا امکان دارد که آمر به چیزی امر کند با وجود این که می‌داند شرط امر منتفی است؟ ثانیاً: حال که معنای جواز روشن شد باید ببینیم آیا مراد از امکان، امکان ذاتی است یا امکان وقوعی؟ امکان ذاتی در مقابل استحاله ذاتی است. استحاله ذاتی اساس و ریشه همه استدلال‌هاست و اگر استحاله ذاتی در کار نباشد، هیچ استدلالی در عالم صحیح نیست.[101] استحاله ذاتی همان استحاله اجتماع نقیضین و ارتفاع نقیضین است و حتی

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه