ایضاح الکفایه: درسهای متن کفایه الاصول حضرت آیه الله فاضل لنکرانی جلد 2 صفحه 410

فافهم(1).

تتمّه: لا شبهه فی أنّ مقدّمه المستحبّ کمقدّمه الواجب، فتکون مستحبّه- لو قیل بالملازمه- [2].

انتزاع می شود که: به صلات مقیّد به طهارت، تکلیف نفسی، متعلّق می شود در نتیجه از تعلّق تکلیف نفسی به صلات مقیّد به طهارت، شرطیّت را برای طهارت انتزاع می کنید در غیر این صورت، معنا ندارد که از وجوب غیری، شرطیّت طهارت، انتزاع شود، نفس وجوب غیری، متفرّع بر شرطیّت و متأخّر از شرطیّت هست، آن وقت چگونه از وجوب غیری، شرطیّت را انتزاع می کنید پس باید شرطیّت از وجوب نفسی، انتزاع شود، فرضا دلیلی می گوید: «یجب الصّلاه مقیّده بالطّهاره» شما از وجوب نفسی متعلّق به صلات مقیّد به طهارت، انتزاع می کنید که: «الطّهاره شرط للصّلاه» پس معنا ندارد که از وجوب غیری، شرطیّت را انتزاع نمود.

«مقدّمه مستحب»

[1]- بحث مقدّمه واجب، پایان پذیرفت، مختار مصنّف رحمه اللّه این شد که: حق با قائلین به ملازمه هست، بین وجوب نفسی ذی المقدّمه و وجوب شرعی غیری مقدّمه، ملازمه، محقّق است و بهترین دلیل ایشان، مسأله مراجعه به وجدان بود که مشروحا بیان شد مصنف می فرمایند:

در باب مقدّمات مستحب هم مطلب به همان کیفیّت است یعنی: اگر کسی قائل به

1- لعله اشاره الی: عدم اندفاع اشکال الدور بجعل منشأ انتزاع الشرطیه الامر النفسی،« توضیحه»: ان الطهاره مثلا ما لم یکن لها دخل فی الصلاه او الطواف لم یتعلق الامر النفسی بالصلاه عن طهاره، فالشرطیه ثابته قبل تعلّق الامر النفسی، لانها حینئذ جزء من موضوعه فاذا فرض انتزاعها عن الامر النفسی لزم الدور. فجعل منشأ انتزاع الشرطیه الامر النفسی لا یحسم اشکال الدور. و هنا بحث یأتی ان شاء اللّه تعالی فی الاحکام الوضعیه. ر. ک: منتهی الدرایه 2/ 413.