- (سخن در شک و ملحقّات آن) 3
- اشاره 3
- (وجه تقدیم ادلّه بر اصول) 11
- (مسامحه در اطلاق) 11
- (توجیه شیخ از تسامح مذکور) 11
- (تحقیق شیخ در نسبت میان ادلّه و اصول) 22
- (مراد از بحث) 22
- (تداخل موارد اصول با یکدیگر) 27
- (حصر عقلی اصول عملیه) 27
- (شبهه حکمیّه و موضوعیّه) 32
- (شبهه تحریمیّه) 37
- (استدلال بر برائت و اباحه در نبود دلیل) 40
- (اشکال تناقض بر کسی که میان دو امر مذکور جمع نموده) 49
- (مناقشه شیخ در استدلال به آیه شریفه) 50
- (مناقشه شیخ در استدلال به حدیث رفع) 71
- (سخن شیخ در مقام استدراک) 78
- (تسهیل اشکال توسط شیخ) 84
- (پاسخ اشکال) 84
- (مقاله علامه حلّی در تقدیر گرفتن جمیع آثار) 88
- توجیه شیخ از رأی مذکور 88
- اعلام ضعف این توجیه 89
- (پاسخ شیخ) 98
- (مراد از آثار مجعوله شرعیه) 98
- (اشکال) 98
- (ردّ استدلال فوق از جانب شیخ) 107
- (حاصل کلام) 107
- (تنظیر) 107
- (دفع توهّم توسط شیخ) 108
- پاسخ شیخ از این توهّم: 114
- (بررسی شیخ در حدیث) 116
- طیره 118
- وسوسه 118
- نکته: 121
- مناقشه شیخ 125
- و از جمله این اخبار 125
- مناقشه شیخ 125
- و از جمله این اخبار 125
- و از جمله این اخبار 125
- و از جمله اخبار 130
- نظر شیخ 130
- و از جمله اخبار 130
- مناقشه شیخ 130
- و از جمله اخبار 130
- مناقشه شیخ 130
- اشکال شیخ به استدلال فوق 135
- دنباله استدلال 145
- اشاره 146
- 1- نظر شیخ پیرامون مقاله شارح وافیه 149
- استخدام در مرجع ضمیر (منه) 150
- 2- معنای حدیث از نظر شیخ 150
- اشاره 150
- 3- اشکال شیخ به معنای شارح وافیه از حدیث 150
- 2- وجه فساد در کلام فاضل نراقی 159
- 1- انتصار مرحوم نراقی 159
- استدلال به اجماع جهت اثبات برائت در شبهات تحریمیّه 168
- از جمله ایشان مرحوم ثقه الاسلام کلینی رحمه اللّه است: 168
- اشاره 168
- اشاره 168
- 1- با مورد ملاحظه قرار دادن فتوی و آراء علماء در فقه، 168
- و امّا (رأی) شیخ طوسی قدّس سرّهم 172
- حاصل مطلب در بیان سید مرتضی و ابن زهره چیست؟ 172
- نکته: 172
- و از جمله قائلین به برائت مرحوم صدوق است که می فرماید: 172
- نسبت دادن قول به احتیاط به محقّق حلّی 173
- رأی متأخرین از شیخ طوسی رحمه اللّه: 173
- اشاره 175
- نقل اجماع توسط ناقلین 175
- [2-] دوم: اجماعات منقوله و شهرت محقّقه (و مسلّمه) است، 175
- امّا شهرت: 175
- ادّعای اجماع از جانب محقّق حلّی رحمه اللّه 175
- کلام مرحوم محقّق بنا بر آنچه از ایشان نقل شده: 176
- نظر شیخ پیرامون فرموده محقّق رحمه اللّه 179
- دلیل چهارم اصولیین در اثبات برائت 183
- توهّم 190
- بیان سید ابن زهره در بیان دلیل عقلی بر برائت 190
- حاصل کلام 190
- (تنبیه) 190
- استدلال به وجوهی که دلالت بر برائت ندارند 197
- اذن و ترخیص شارع در فعل لازمه شرعی مستصحبات مذکوره نیست 197
- پاسخ شیخ 212
- استدلال اخباریها بر وجوب احتیاط در مسئله اوّل 212
- به عبارت دیگر: 215
- نقل برخی اخبار دالّه بر وجوب احتیاط از نظر اخباریین 220
- (تمسّک به اخبار بر وجوب احتیاط در مسئله اوّل) 220
- نکته: 228
- (پاسخ شیخ از اخبار دالّه بر وجوب احتیاط) 230
- حاصل جواب شیخ از این اخبار 234
- پاسخ شیخ از اشکال مذکور 242
- اشکال 242
- پاسخ دیگر شیخ از اخبار احتیاط 242
- پاسخ شیخ 249
- پاسخهای دیگر از اخبار توقّف و وجوب احتیاط 249
- پاسخ شیخ 249
- ایراد شیخ به جواب فوق 256
- (طائفه سوم از اخبار دالّه بر توقّف) 261
- پاسخ شیخ از دسته سوم اخبار دالّه بر توقّف 266
- احتمالی دیگر در معنای روایت 273
- تأمل شیخ در معنای حدیث شریف 277
- پاسخ شیخ از روایت مفید ثانی در امالی 277
- تبصره 282
- (اخبار تثلیث) 285
- 1- مقبوله عمر بن حنظله 285
- دلالت مقبوله بر وجوب احتیاط در مسئله مورد بحث 285
- پاسخ شیخ از اخبار تثلیث 290
- مؤیّدات بر ارشادی بودن اخبار تثلیث 294
- جواب 300
- اشاره 300
- تمسّک اخباریها به دلیل عقلی در اثبات احتیاط 300
- اشکال 300
- استدراک 301
- پاسخ شیخ از تقریر اوّل در دلیل عقلی 309
- اشاره 309
- تشریح المسائل 310
- وجه دوّم از تقریر دلیل عقلی 315
- پاسخ شیخ از وجه دوّم تقریر عقلی 316
1- الکافی: ج 1، ص 68.
ترجمه:
(اخبار تثلیث)
دسته چهارم (از اخباری که در اثبات وجوب احتیاط به آنها تمسّک گردیده)، موسوم به اخبار تثلیث است که از نبی اکرم صلی اللّه علیه و آله و امام علی علیه السّلام و بعضی از ذوات مقدّسه علیهم السّلام نقل شده است.
1- مقبوله عمر بن حنظله
در این حدیث شریف، که موردش خبرین متعارضین است، امام علیه السّلام بعد از دستور به اخذ و انتخاب خبری که بین آن دو (متعارض)، مشهورتر است و ترک آن دیگری که نادرتر است و این کلامشان را معلّل فرمودند به اینکه امر اتفاقی (یعنی مشهود) قابل تردید نیست فرمودند:
امور بر سه دسته اند:
1- امری که رشد و هدایتش آشکار است پس از آن تبعیّت می شود.
2- امری که گمراهی اش علنی و آشکار است، پس از آن اجتناب می شود.
3- امری که مشکل است (تشخیص رشد و یا ضلالتش دشوار است)، پس حکم آن به خدا و رسولش ارجاع داده می شود. پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله فرمودند: حلالی آشکار و مشخّص است و حرامی علنی و روشن است و (اموری) مشتبهات میان این دواند، پس کسی که شبهات را ترک نماید، از محرّمات نجات یافته و کسی که به شبهات اخذ و (عمل) نماید در محرّمات می افتد و بدون اینکه بداند و ملتفت شود هلاک می گردد.
دلالت مقبوله بر وجوب احتیاط در مسئله مورد بحث
این است که: امام علیه السّلام طرح و ردّ خبر شاذّ را به علّت اینکه مجمع علیه (یعنی مشهور) قابل تردید و شک نیست، واجب فرموده است. و مراد از خبر شاذّ (در مقابل مشهور) این است که: خبر شاذّ مشکوک فیه است و نه اینکه شهرت در خبر، حدیث را از اموری قرار دهد که شکی در بطلانش نباشد وگرنه (اگر مراد این می بود) نه ترجیح به شهرت (در این حدیث) بعد از ترجیح به اعدلیّت و اصدقیّت (توسط امام)، معنا داشت، و نه فرض شهرت در هر دو خبر متعارض توسط راوی، و نه تقسیم امور به سه دسته و سپس استشهاد به تثلیث حضرت نبوی صلی اللّه علیه و آله موردی داشت. پس (امور مذکور گواه زنده ای است بر اینکه شاذّ امری مشکوک و محتمل است و باید ترک شود و لذا اخذ به احتمال مردود و احتیاط که محصّل علم است واجب الاتّباع است).