امر به معروف و نهی از منکر: دو فریضه برتر در سیره معصومین علیهم السلام صفحه 183

امام باقر(علیه السّلام) فرمود: امام سجاد(علیه السّلام) همواره می فرمود: هر مؤمنی که چشمانش در شهادت حسین بن علی(علیهماالسّلام) بگرید، تا اشک هایش بر صورتش جاری شود، خدا به واسطۀ این گریه، در بهشت جایگاه رفیع و والایی به او مرحمت کند؛ تا روزگاری بسیار طولانی در آنجا اقامت گزیند.

قال الصادق(علیه السّلام) لمسمع بن کردین: ... ما من عین بکت لنا الّا نعمت بالنظر الی الکوثر و سقیت منه ؛(1)

امام صادق(علیه السّلام) به مسمع بن کردین فرمود: هر چشمی که بر ما بگرید، [در قیامت] به کوثر بنگرد و از آن سیراب شود.

قال ابو عبدالله(علیه السّلام): من ذکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه علی النار ؛(2)

امام صادق(علیه السّلام) فرمود: هر کس [مصیبتهای] ما نزد او بیان شود و اشک از چشم هایش سرازیر شود، خداوند، چهرۀ او را بر آتش [جهنم] حرام می کند.

4. زیارت امام حسین علیه السّلام

به علت همین تحریک عواطف و احساسات است که زیارت امام حسین(علیه السّلام)، ثوابی ویژه یافته است و دستورات فراوانی نسبت به آن داده شده است.

زیارت کربلا، حضور در صحنۀ نبرد حق و باطل است. زیارت کربلا، پیمان بستن با شهیدان راه امر به معروف و نهی از منکر است(3) . زیارت کربلا، سوختن در آتش غم مظلومان اهل بیت(علیهم السّلام) و ساخته شدن در آتش عشق آنان است.

این گونه است که زیارت کربلا خود کلاس قیام و اقدام و صلاح و اصلاح می شود. ما از انبوه روایاتی که دربارۀ زیارت امام حسین(علیه السّلام) آمده، تنها به روایت

1- همان، ص 102.
2- همان، ص 104.
3- اشاره به سخن امام حسین (علیه السّلام) که فرمود: من برای امر به معروف قیام کرده ام.