کاوشی در اصول عقاید صفحه 259

گرفته اند. همچون سخن خدای متعال در حق موسی (ع) که فرمود: «تا زیر نظر من پرورش یابی» . (1)در این صورت، فرمانبرداری از ایشان و تسلیم در برابر اوامرشان، بر همگان واجب است؛ چرا که آنها در امور دینی، امام و مرجع بندگان به شمار می آیند.

با وجود عدم پذیرش این مقام از سوی عامه، آنها چاره ای جز قبول و تسلیم در برابر اهل بیت (علیهم السلام) ندارد؛ آن هم در امری مهم و سرنوشت ساز چون مرجعیت در دین؛ زیرا نمی توان در آن به حدس خطاآلود اعتماد کرد؛ چراکه دو صورت بیش تر ندارد: ادعای صادقانه یا دروغ متعمّدانه.

تمام مسلمانان، عظمت، صدق و واقع نگری ائمه (علیهم السلام) و پیراسته بودن ایشان از هرگونه کذب و خطا را پذیرفته و در آن هیچ شبهه ای نیست. اما آنچه جمهور آن را نمی پذیرند و در آن شبهه کرده اند، منصوص بودن ائمه (علیهم السلام) و امامت آنهاست؛ آن هم با متوسل شدن به برخی ادله و ادعاهای گزافی که هیچ کدام تاب مقاومت در برابر روایات صریحِ وارده در این باب را ندارد و نمی توانند با موضع گیری های بیدارگر ائمه (علیهم السلام) در مقابل دشمنان و منکران حق الهی ولایت، معارضه نمایند؛ آنجا که با سخنان مستدل خود به همگان می فهماندند: خلافت عهدی است الهی و صاحب آن خلیفۀ حق است و بیعت مردم مشروعیت ندارد و خلفا، حق امامت و خلافت ایشان را به ناحق غصب کرده اند.

ما در کتاب فی رحاب العقیده در پاسخ به سؤال سوم، بسیاری از روایات صادره از ائمه (علیهم السلام) ، صحابه و بنی هاشم را در این باب ذکر کرده ایم که در بین این راویان، چهره های برجسته و مورد تأیید عامه نیز وجود دارد. همچنین شماری از قراین مؤیّد مطلب را متذکر شده ایم. برای آگاهی بیشتر، به آن کتاب مراجعه کنید.

صداقت شیعه در نقل روایات ائمه (علیهم السلام)

اما آنچه شیعه از میراث گران قدر پیشوایان خود حفظ کرده، آکنده است از سخنان و