کاوشی در اصول عقاید صفحه 316

٢. امام محمد بن علی باقر (ع)

امام، ابوجعفر، محمد بن علی باقر (ع) ؛ احادیث وارده در حق این امام، بیش از سی روایت است که به ضمیمۀ روایاتی که در دستۀ نخست ذکر کردیم، به بیش از هشتاد روایت می رسد.

افزون بر این همه، روایاتی است که امامت را در ذریۀ امام حسین (ع) می داند؛ زیرا ذریۀ امام حسین (ع) پس از امام زین العابدین (ع) در امام باقر (ع) و برادرانش منحصر بود. ولی دربارۀ هیچ یک از برادران امام (ع) ادعای نص به امامت نشده بود. هرچند زیدیه، به امامت برادر امام، زید بن علی معتقد بودند، اما منشأ این امامت را قیام با شمشیر می دانستند؛ بی آنکه تعیین به نص الهی را در این امر دخیل بدانند. پس ادعای ایشان از محل بحث ما خارج است.

شواهد بر امام نبودن زید شهید

الف) روایات بسیاری از خود زید، فرزندانش و ائمه (علیهم السلام) نقل شده به این مضمون که وی هرگز ادعای امامت نکرده، و معتقد به امامت امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) بوده و مردم را به قبول امامت «رضا» ی از آل محمد دعوت می کرده است.

ب) قیام زید در سال ١٢٠ هجری، به فاصلۀ زیاد پس از درگذشت امام زین العابدین (ع) ، بلکه پس از وفات امام باقر (ع) بوده است. حال اگر بگوییم قیام وی، به سبب امامت او پس از پدرش بوده، لازم می آید که زمین، مدتی طولانی از وجود امام خالی باشد، در حالی که این امر، به اجماع شیعه، ممتنع و غیر ممکن است و نیز از روایات شیعه و اهل سنت همین استنباط می شود.

٣. امام جعفر بن محمد صادق (ع)

امام، ابوعبدالله، جعفر بن محمد صادق (ع) ؛ دربارۀ امامت ایشان، از پدران بزرگوارش، نزدیک به بیست حدیث نقل شده است که به ضمیمۀ روایات دستۀ