کاوشی در اصول عقاید صفحه 323

-که بعضی شان بر این باورند - این هم، به جهاتی باطل است:

جهت اول: روایات مربوط به جریان امامت در ذریه.

جهت دوم: امام کاظم (ع) و ائمۀ پس از او، بر امام نبودن عبدالله افطح اتفاق داشتند؛ همچنان که با توجه به روایات وارده در تعداد ائمه (علیهم السلام) ، و احادیث بسیار دیگر و اجماع شیعه، این امر روشن می گردد.

جهت سوم: اگر عبدالله امامی باشد بین پدر بزرگوار و برادرش امام کاظم (ع) ، لازم می آید که بگوییم دوازدهمین امام، امام حسن عسکری (ع) است. حال با توجه به این واقعیت که ایشان از دنیا رفته اند، اگر بگوییم امامت در ایشان متوقف شده است، این امر با روایات بسیار زیادی که خالی بودن زمین از حجت را منع می کند، در تضاد قرار می گیرد و نیز با روایات بسیار، بلکه متواتری که خاتمه بخش ائمه (علیهم السلام) را امام مهدی (عجل) می داند؛ ایشان همنام پیامبرند و خدای متعال به واسطۀ او حق را آشکار می سازد و زمین را پس از آکنده شدن از ظلم و جور، از قسط و عدالت پر می کند.

اگر بگویند که امامت از امام حسن عسکری (ع) به فرزندش، حجت منتظر (عجل) انتقال می یابد، این سخن لازم می آورد که تعداد ائمه (علیهم السلام) سیزده تن شود و این امر، با روایات بسیار در این زمینه مخالف است.

جهت چهارم: گروه فطحیه اکنون منقرض شده اند و کسی حامل دعوت ایشان نیست و این خود گواهی است بر ناحق بودن آنان؛ زیرا اگر آنان را بر حق بدانیم، باید به اتفاق امت اسلامی بر گمراهی و ضلالت گردن بنهیم و این امری است غیر ممکن؛ همچنان که توضیح آن داده شد.

وصیت، ویژۀ امام کاظم (ع)

از برخی روایات معلوم می شود که وجود وصیت دربارۀ امامت امام موسی کاظم (ع) نزد خواص غیر شیعه، امری معروف و مشهور بوده است:

١. پس از واقعۀ شهادت حسین، شهید فخ، هنگامی که اسیران را نزد موسی، فرزند