کاوشی در اصول عقاید صفحه 41

دوم: نبوت: یعنی پیامبری آقای ما، محمد بن عبدالله (ص) و رسالت او از جانب خدای متعال به سوی مردم، برای تبلیغ امور اعتقادی و عملی دین پروردگار.

سوم: معاد و رستاخیز پس از مرگ: یعنی باور به اینکه خداوند انسان ها را پس از مرگشان زنده و دربارۀ عقاید و اعمالشان، از آنان بازخواست می کند. سپس در ازای طاعت و اعمال نیک به آنها پاداش می دهد و در قبال بدی ها و معاصی، عذابشان می کند.

دربارۀ وجوب اعتقاد به این امور سه گانه، ادلۀ فراوانی در قرآن و متن روایات بیان شده است که مؤید یکدیگرند. سیرۀ پیامبر (ص) نیز نشان می دهد که ایشان مردم را به اقرار به این سه موضوع فرا خوانده و بر سر آنان با منکران، جهاد کرده است. اعتقاد به توحید، نبوت و معاد، سبب حفظ خونِ انسان ها و تثبیتِ حرمتِ اسلام و مسلمانان و جداکنندۀ مسلمان از نامسلمان است.

طبیعی است که استدلال کردن به قرآن و سنت و سیرۀ نبوی، بر وجوب این سه امر، کافی نخواهد بود، مگر اینکه ابتدا وجود خدای متعال و نبوت پیامبر (ص) را ثابت کنیم. بنابراین، بحث از قرآن و سیرۀ پیامبر (ص) در اینجا، برای آن است که محتمل بودن وجوبِ این امور را تذکر دهیم تا روشن شود که احتیاط در این باره و بررسی آن ضرورت دارد؛ زیرا مانند دیگر حقایق دینی نیستند که با وجود ثابت بودنشان در دین، برای اعتقاد به آنها، جست وجو و تحقیق واجب نباشد. توضیح این مطلب، خواهد آمد.

اما شیعۀ امامیه - که خداوند دعوتشان را بلند گرداند و بر مقامشان بیفزاید - دو امر دیگر را بر آن سه افزوده و اعتقاد به آنها را لازم شمرده اند. این دو امر نزد شیعه، از جمله شرایط ایمان و مایۀ نجات از آتش به شمار می آیند.

[اصول مذهبِ حق]

اول: امامت: یعنی امامتِ پیشوایان دوازه گانه از اهل بیت - صلوات الله علیهم - از پی هم پس از پیامبر (ص) و به تصریح خدای متعال در قرآن کریم.