کاوشی در اصول عقاید صفحه 42

نخستینِ این پیشوایان، امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب است. پس از ایشان حسن بن علی (ع) و سپس حسین بن علی (ع) ؛ آن گاه نُه تن از سلالۀ حسین (ع) ، پسر از پی پدر، قرار دارند که آخرینِ آنها، حجّت منتظر (عجل) است.

امامانِ از سلالۀ حسین (ع) به ترتیب عبارتند از: علی بن حسین زین العابدین، محمدبن علی الباقر، جعفر بن محمد الصادق، موسی بن جعفر الکاظم، علی بن موسی الرضا، محمد بن علی الجواد، علی بن محمد الهادی، حسن بن علی الزکی العسکری و خاتم پیشوایان، محمد بن حسن قائم المهدی المنتظَر (عجل) .

دوم: عدل: بدین معنا که خدای عزوجل عادل است و امکان ندارد به بندگانش ظلم کند. توضیح این مطلب، ان شاء الله، در جای خود خواهد آمد.

از آنجا که اعتقاد به امری، باید با اقامۀ دلایل قانع کننده بر آن همراه باشد تا باور داشتن به آن امر، با اقناع و بصیرت کامل صورت گیرد (1)، ناچاریم برای اثبات امور پنج گانه ای که ذکر شد، نگاهی به ادله و براهین بیندازیم. مطالب این کتاب، ان شاء الله، عهده دارِ بیان و توضیح این امور خواهد بود.

جز این موارد، در اعتقاد به دیگر باورهای دینی، جست وجو و بررسی ادله واجب نیست؛ زیرا دلیلی بر این امر وجود ندارد و ظاهراً، کسی به وجوب آن قائل نشده است.

اقرار اجمالی یا تفصیلی به هر حقیقت دینی ای واجب است

بله، اگر بر حقیقتی دینی دلیل اقامه شد، به گونه ای که دانستیم این حقیقت از سوی خداوند جعل شده و پیامبران آن را تبلیغ کرده اند، در این صورت، اعتقاد به آن با همان شکلی که آشکار گردیده، واجب است. همچنان که باید به هر امر و هر حقیقت دینی که خداوند وضع کرده و بر رسولش نازل فرموده، اجمالاً باور داشته باشیم و در صورت