بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 421

بلکه حتّی اگر کسی قائل شود در مواردی که مالک پیدا می شود کشف می کنیم از اوّل ضمان بر عهده ی متصدّق آمده، می گوییم: آن ضمان دارای شرط است و آن این که اگر در متن واقع مالک پیدا شد به نحو شرط متأخر ضامن است و الا ضامن نیست. پس اگر مالک پیدا شد، بدل را به او تحویل می دهد و دیگر تسلسلی لازم نمی آید.

بنابراین این دو بیان سید خویی … قدس سره … برای عدم کاربرد قاعده ی اتلاف تمام نیست.

ج: بررسی دلالت ادلّه ی خاصه بر ضمان

تنها روایتی که ممکن است ادعا شود دالّ بر ضمان در ما نحن فیه می باشد، روایت حفص بن غیاث است:

مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِیِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِیِ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ … علیه السلام … عَنْ رَجُلٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَوْدَعَهُ رَجُلٌ مِنَ اللُّصُوصِ