بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 51

قبول ولایت از جانب آن ها منفکّ از معصیت نیست. به عبارت دیگر ولایت مِن قِبَل الجائر فی نفسه حرام نیست بلکه چون منجر به ارتکاب معصیت شده مانند جمع کردن خراج برای آن ها و ... و منفک از معصیت نیست، حرام می باشد. بله، اگر تمام اختیارات را به او تنفیذ کنند و در حیطه ی اختیاراتش هیچ ظلمی نکند و خراج را به اهلش برساند و ... نمی توانیم بگوییم مرتکب حرامی شده، البته به جز محسوب شدن در اعوان الظلمه که باعث ازدیاد شوکت و حفظ قلمرو آن ها می شود که آن هم استثنائی دارد که ذکر خواهد شد.

روایتی که بر این مطلب دلالت می کند، روایت داود بن زُربی است که مرحوم شیخ از آن تعبیر به صحیحه می کند.

دلالت روایت داود بن زُربی بر جواز ولایت فی نفسه

اشاره

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ زُرْبِیٍّ قَالَ: أَخْبَرَنِی مَوْلًی لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ … علیهما السلام … قَالَ: کُنْتُ بِالْکُوفَهِ فَقَدِمَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ … علیه السلام … الْحِیرَهَ فَأَتَیْتُهُ فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ لَوْ کَلَّمْتَ دَاوُدَ بْنَ عَلِیٍّ أَوْ بَعْضَ هَؤُلَاءِ فَأَدْخُلَ فِی بَعْضِ هَذِهِ الْوِلَایَاتِ فَقَالَ: مَا کُنْتُ لِأَفْعَلَ قَالَ: فَانْصَرَفْتُ إِلَی مَنْزِلِی فَتَفَکَّرْتُ فَقُلْتُ: مَا أَحْسَبُهُ مَنَعَنِی إِلَّا مَخَافَهَ أَنْ أَظْلِمَ أَوْ أَجُورَ وَ اللَّهِ لآَتِیَنَّهُ وَ لَأُعْطِیَنَّهُ الطَّلَاقَ وَ الْعَتَاقَ وَ الْأَیْمَانَ الْمُغَلَّظَهَ أَلَّا أَظْلِمَ أَحَداً وَ لَا أَجُورَ وَ لَأَعْدِلَنَّ قَالَ: فَأَتَیْتُهُ فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی فَکَّرْتُ فِی إِبَائِکَ عَلَیَّ فَظَنَنْتُ أَنَّکَ إِنَّمَا مَنَعْتَنِی وَ کَرِهْتَ ذَلِکَ مَخَافَهَ أَنْ أَجُورَ أَوْ أَظْلِمَ وَ إِنَّ کُلَّ امْرَأَهٍ لِی طَالِقٌ وَ کُلَّ مَمْلُوکٍ لِی حُرٌّ عَلَیَّ وَ عَلَیَّ إِنْ ظَلَمْتُ أَحَداً أَوْ جُرْتُ