سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 232

امروز آمد قید مجیء را ذکر کرد و امر دائر شد بین این که رجوع به هیأت کند، یا رجوع به ماده، می گوییم در رجوع به هیأت کمر هر دو اطلاق می شکند، منتها کمر اطلاق هیأت، مستقیما شکسته می شود و کمر اطلاق ماده، به طور غیرمستقیم. و هر دو خلاف قاعده است و خلاف اصاله الاطلاق است.

پس خلاصۀ اشکالی که به مرحوم آخوند(ره) متوجه است و من احتمال می دهم که فتأمل ایشان اشارۀ به همین نکتۀ مهم باشد، این است که چرا بین تقیید و بین عملی که«یشارک مع التقیید» در نفی زمینۀ اطلاق، شما تفکیک کردید؟ آیا تفکیک در قید متّصل است؟ یا تفکیک در قید منفصل؟ و در هیچ کدامش تفکیک امکان ندارد. در اولی هیچ کدام خلاف اصل نیست و در دومی هر دو خلاف اصل است. لذا این نکته ای هم راجع به کلام مرحوم آخوند لازم بود تذکر داده شود. هذا تمام الکلام در واجب معلق و منجّز.

پرسش:

1 - اطلاق و تقیید در کلام منفصل را توضیح دهید.

2 - نتیجه رجوع قید به ماده را بیان نمایید.

3 - توضیح دهید رجوع قید به هیئت چه تأثیری در اطلاق ماده دارد؟

4 - چه تناقضی در بیان آخوند(ره) در اطلاق و تقیید در کلام منفصل وجود دارد؟