سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 322

اشکال سوم که آخرین اشکال روی این فرض است، این است که اگر شما مسأله عبادیت این طهارات را از راه امر نفسی استحبابی درست می کنید، لازمه اش این است که هرکسی که بخواهد وضوء عبادی بگیرد، باید این امر نفسی استحبابی را قصد کند. مثل کسی که نماز شب می خواند، آن امر استحباب نفسی نماز شب را در نظر می گیرد؛ روی بیان شما هم باید در این طهارات ثلاث برای تحقق عبادیتش امر نفسی استحبابی«عند العمل» ملاحظه شود؛ در حالی که وقتی انسان به این مردم مراجعه می کند، می گوید: برای چه دارید وضو می گیرد؟ می گویند: برای نماز. وضو برای نماز یعنی وضو برای وجوب غیری، به متشرعه که مراجعه می کنید، این طور جواب می دهند. از نظر فتوا هم مانعی ندارد. در هیچ رساله ای ننوشته که اگر کسی وضو را برای امر غیریش بگیرد، «یکون وضوئه باطلا» وضو صحیح در صورتی است که انسان به داعی امر نفسی آن وضو را بگیرد. لذا به این سه دلیل مستشکل می گوید: اگر عبادیت طهارات را بخواهید از راه امر نفسی درست کنید، این سه اشکال را دارد. اما اگر بخواهید از راه امر غیری درست کنید، اشکال دیگری در آن هست که بعدا ان شاء الله عرض می کنیم.

پرسش:

1 - بنابر عدم استحقاق ثواب چه تفاوتی بین تارک مقدمات و عامل به آن و انجام مقدمات احمض و اشق نسبت به مقدمات سهل و آسان وجود دارد؟

2 - کلام مرحوم آخوند و بیان استاد را تقریب نمایید.

3 - سه اشکالی که بر عبادیت طهارات ثلاث شده چیست؟

4 - بیان استاد در تصحیح عبادیت طهارات ثلاث را تقریب نمایید.