سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 361

درس سیصد و نود و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

اشکال عبادیت طهارات در رابطۀ با استحباب نفسی

یکی از اشکالاتی که مستشکل در رابطۀ با طهارات ثلاث مطرح می کرد، این بود که اگر عبادیت طهارات در رابطۀ با استحباب نفسی آنها باشد، لازم می آید که در مقام اتیان، مکلف حتما همیشه توجه به این معنا داشته باشد؛ یعنی داعی و محرکش، آن امر استحبابی نفسی عبادی باشد و اگر غیر از این قصد کند و داعی داشته باشد، باید این طهارات باطلا واقع شود، در حالی که مستشکل ادعا می کرد که لااشکال در اینکه این طهارات ثلاث اگر به قصد امر غیری متعلق به اینها اتیان شود، صحیحا واقع می شود، در مقام عمل، داعی و محرک، همان امر غیری متعلق به این طهارات باشد و معمولا هم وقتی که ما عمل را ملاحظه می کنیم، می بینیم همینطور واقع می شود. اگر از کسی که وضو می گیرد سؤال کنند که برای چه وضو می گیری؟ می گوید: برای نماز. چون نماز ذی المقدمه است، می خواهد بگوید که محرک من به اتیان این وضو و ایجاد وضو، همان امر غیری است که از ناحیه و از جانب امر نفسی وجود پیدا می کند و نشأت می گیرد. معنای این عبارت که "من وضو می گیرم برای نماز" یعنی محرک من امر غیری ملازم با امر متعلق بصلاه است، چون وضو مقدمه